Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/8061 Esas 2016/6294 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince
mahkûmiyet


Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresinde bulunan araç ile maddi hasarlı trafik kazası yaptıktan sonra yapılan ölçümde 172 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olay da;
1-Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, 172 promil alkollü olarak araç kullanan sanığın aldığı alkol miktarı gözetilerek, hak ve nesafete uygun bir cezaya hükmedilmesi yerine, alt sınırdan çok fazla uzaklaşılarak ceza tayini,
2- Sanığın üzerine atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında hükmedilen 10 ay hapis cezasının, CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” hükümlerinin uygulanabileceği, seçenek yaptırımlardan adli para cezasına çevrilebileceği veya ertelenebileceği dikkate alınarak; sabıkası ve duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir kişilik durumu bulunmayan, duruşmadaki ifadesinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını isteyen sanık hakkında, şikayet ve dosyaya yansıyan zarar istemi bulunmaması karşısında, 5271 sayılı CMK"nın 231/5-14.maddesinde düzenlenen "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" hükmünün, paraya çevirme ve erteleme hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması karşısında, bu hususta olumlu ya da olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.