MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29/04/2014 tarih ve 2013/76-2014/113 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin ortağı olduğunu, müvekkiline yıllardır hiçbir kar payı verilmediğini, müvekkili ile davalı şirketin diğer ortakları arasında yıllardır süren geçimsizliğin ticari hayatın sürdürülmesini imkansız hale getirdiğini ileri sürerek, müvekkilinin şirketten çıkmasına izin verilmesini, çıkma payının hesaplanarak müvekkiline ödenmesini, taleplerinin mümkün olmaması halinde şirketin feshi ile tasfiyesi ile pay değerinin ödenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının dava konusu şirkette hisse sahibi olduğu, yargılama sırasında dava konusu şirketin tasfiye sürecine girdiği, davacı vekili tarafından 11/04/2013 tarihli celsede diğer taleplerinden vazgeçilerek sadece şirketin tasfiyesinin talep edildiği, ortaklar kurulu tarafından dava konusu şirketin tasfiyesine ilişkin karar alınması nedeniyle davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle, karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ile davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava şirketin fesih ve tasfiyesi istemine ilişkin olup, mahkemece yukarıda yazılı gerekçeyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Davacı dava dilekçesinde, terditli olarak şirketten çıkmasına izin verilmesini ve çıkma payının tahsilini talep etmiş, yargılama sırasında çıkmaya izin verilmesi ve çıkma payına ilişkin taleplerinden vazgeçerek, şirketin fesih ve tasfiyesini istemiştir. Ancak, mahkemece şirketin fesih ve tasfiyesine ilişkin davada maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, ıslah edilen çıkma payı nazara alınarak nispi vekalet ücretine hükmedilmesi doğru değilse de, yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yargılamanın yeniden icrasını gerektirmediğinden, HUMK.’nun 438/7. maddesi uyarınca, davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, yerel mahkeme kararının 2.bendindeki “...3818,35 TL vekalet ücretinin...” ibaresinin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “...1500,00 TL vekalet ücretinin...” ibaresinin eklenmesine, kararın HUMK.’nun 438/7.maddesi uyarınca düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalı şirkete iadesine, 09/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.