2. Ceza Dairesi Esas No: 2020/5018 Karar No: 2020/3746 Karar Tarihi: 02.03.2020
Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/5018 Esas 2020/3746 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuyla ilgili olarak sanığın cezasını incelemiştir. Sanığın suçları gece vakti birden fazla kişi ile birlikte işlediği anlaşılmıştır. Mahkeme, sanık hakkındaki hırsızlık suçu ile iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu için farklı kanun maddelerinin uygulanması gerektiğini belirtmiştir. Ancak mahkeme, eksik cezalar tayin etmiştir. Anayasa Mahkemesi tarafından belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır. Mahkeme, temyiz itirazlarının yerinde olmadığına karar vererek, hükümleri onamıştır. Detaylı kanun maddeleri ise şunlardır: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/4. maddesi (iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu), 143. maddesi (hırsızlık suçu) ve 119/1-c maddesi (iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu).
2. Ceza Dairesi 2020/5018 E. , 2020/3746 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Mahkemece eylemin gece vakti gerçekleştiği kabul edilerek iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesi gereğince hüküm kurulduğu halde hırsızlık suçundan kurulan hükümde atılı suçun gece vakti işlenmesinden dolayı bir arttırım yapılmadığı, dosya içerisindeki 07/07/2015 tarihli CD inceleme tutanağı incelendiğinde, atılı suçların gece vakti birden fazla kişi ile birlikte işlendiği anlaşılmakla; sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde ise aynı Kanun’un 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde eksik cezalar tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 02/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.