Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/3564 Esas 2021/1005 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3564
Karar No: 2021/1005

Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/3564 Esas 2021/1005 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, muavin olarak çalıştığı yolcu otobüsünde gerçekleşen kaçak sigara bulma olayında suçlanmıştır. Sanığın savunması, sigaraların kendisine ait olmadığı yönündedir ve sigaraları başka bir kişinin yerleştirmiş olabileceğini iddia etmektedir. Ancak mahkeme, olaya dair eksik araştırma yaparak sanığı suçlu bulmuştur.
Kararın temyiz aşamasında, sanık lehine olan yeni yasal düzenlemeler ve etkin pişmanlık uygulamasının değerlendirilmesi gerektiği mahkemece gözden kaçırılmıştır. Ayrıca, temel ceza belirlendikten sonra uygulanması gereken kanun maddelerinin değerlendirilmesi yapılmadan doğrudan ceza tespit edilmesi de hatalıdır. Bu nedenlerle mahkeme kararı, yasalara aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7. maddesi, 7242 sayılı Kanun’un 63. maddesi ve 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası, sanık lehine olan yasal düzenlemeleri içermektedir. Ayrıca, 5607 sayılı Kanun’un 3/18. ve 3/22. maddeleri, ceza belirlenmesinde dikkate alınması gereken maddelerdir.

7. Ceza Dairesi 2018/3564 E. , 2021/1005 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Dosya içinde bulunan 27.02.2015 tarihli tutanakta; sanığın muavini olarak bulunduğu yolcu otobüsünde önleyici arama kararı ile yapılan aramada, otobüsün bagaj kısmında bagaj fişi düzenlenmemiş poşetler içerisinde toplam 70 karton kaçak sigara ele geçirildiği olayda; sanığın aşamalarda değişmeyen savunmasında; muavin olarak çalıştığı yolcu otobüsünden çocuğunun hastalığı nedeniyle ... ilçesinde indiğini, ...’ten tekrar sefere çıkan otobüse ... Otogar’ında bindiğini, ... ilçesinde yaşı küçük kardeşi ... ’un muavinlik yaptığını, sigaraları ...’in otobüse yerleştirmiş olabileceğini, kendisine ait olmadığını beyan ederek atılı suçlamayı kabul etmemesi karşısında; savunmada ismi geçen ... ile otobüs şoförlerinin ve gerekirse tutanak mümzilerinin tanık olarak dinlenilmek suretiyle, olayla ilgili bilgi ve görgüleri sorularak sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri yerine, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla; 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. uyarınca temel ceza
belirlendikten sonra aynı Yasanın 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması, yine aynı Yasanın 3/22. maddesinin de uygulama şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, doğrudan 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. madde ve fıkrasından yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanık ...’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 01.02.2021 günü oy birliği ile karar verildi.