Yargıtay - Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14132 Esas 2020/306 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14132
Karar No: 2020/306
Karar Tarihi: 08.01.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14132 Esas 2020/306 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanıklardan biri hariç diğerlerine mahkumiyet kararı verildi. Sanıkların avukatları kararı temyiz etti ancak Daire, sanıkların temyiz taleplerini reddetti. Ancak sadece bir sanığın temyiz süresi devam ediyordu çünkü diğerlerinin yasal süreleri geçmişti. Bu nedenle sadece bu sanığın temyiz talebi kabul edildi ve davanın yeniden görülmesine karar verildi. Sonraki duruşmada sanığın mahkumiyet kararı onandı. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin bazı TCK maddelerinin iptaline ilişkin kararına da atıfta bulunuldu. Kanun maddeleri: 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 291/1. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/14132 E. , 2020/306 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz istemleri hakkında yapılan incelemede;
Dairemizin 11/07/2018 tarih, 2018/3233 Esas, 2018/8761 Karar sayılı kararındaki, sanık ... hakkındaki hırsızlık suçu yönünden bozmanın, aynı suçu işleyen ve temyiz istemleri reddedilen diğer sanıklar ... ve ...’a sirayet ettirilmesinin, sanıklar ... ve ... müdafiilerine bozmadan sonra verilen 26/12/2018 tarihli kararı temyiz hakkı vermeyeceği ve sirayet müessesesinin yasal sonucu gereği sanıklar müdafiilerinin bu kararı temyiz etme yetkileri bulunmadığı gibi temyiz istemlerinin yasal süresinden sonra yapıldığı belirlenmekle, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II- Sanık ... hakkında kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
20/07/2017 tarihli ve 7035 sayılı Kanun"un 21. maddesiyle yapılan değişiklik uyarınca 5271 sayılı CMK’nın 291/1. maddesinde yedi gün olarak belirtilen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay"dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"nun 305-326. maddeleri uygulanmakta olduğundan, daha önce Yargıtay incelemesinden geçmiş dosyada temyiz süresine ilişkin bir değişiklik yapılmadığı dikkate alındığında; sanığın yokluğunda verilen 26/12/2018 tarihli kararda temyiz süresinin tebliğden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunduğunun anlaşılması karşısında, 14/01/2019 tarihinde tebliğ edilen kararı 22/01/2019 tarihli temyiz dilekçesi ile temyiz eden sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilmiştir.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 08/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.