MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Fuhuş
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, gerekçeli kararın yokluğunda hüküm kurulan sanıklar ... ve ..."in duruşmada bildirdikleri ve mernis adreslerine doğrudan 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre yapılan tebligatların usulsüz olması nedeniyle sanık ..."ın öğrenme, sanık ..."in ise kalemde tebliğ alma üzerine gerçekleştirdikleri temyiz istemlerinin süresinde olduğu belirlenerek; sanık ..."ın ilk temyiz dilekçesinin eski hale getirme talebi olarak kabul edilip reddedilmesi üzerine İstanbul 16. Ağır Ceza Mahkemesi"nce verilen 01/12/2016 tarihli itirazın reddine dair kararın hukuken yok hükmünde olduğu kabul edilerek, Yerel Mahkemenin temyiz isteğinin reddine ilişkin kararına karşı sanık ..."ın itirazı yerinde görüldüğünden 16/11/2016 tarihli ek karar kaldırılarak ve sanıkların temyiz istemlerinin reddine dair tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmeyerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık ..."in aşamalardaki istikrarlı savunmalarında üzerine atılı suçlamayı kabul etmemesi, 30/09/2015 tarihli olay tutanağı içeriği, mağdurların beyanları ve sanığın gelen polis memuruna kapıyı açma ve telefona bakma dışında bir eyleminin bulunmaması ile tanıkların kolluk aşamasında alınan beyanlarında tüm mağdur bayanların telefonlara cevap verdiklerini belirtmeleri karşısında; sanığın mağdurları fuhuşa teşvik edip, bunun yolunu kolaylaştırdığına ya da fuhuş için aracılık, yer temin ettiğine dair, sübuta yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden yerinde görülmeyen gerekçeyle fuhuş suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Sanık ..."ın mağdurlar ... ... ve ..."e yönelik fuhuş eylemleri nedeniyle suç tarihi 20/10/2015 olan ve 20/01/2016 tarihli iddianame ile açılan dava sonucu İstanbul 48. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 14/06/2016 tarih 2016/61 Esas 2016/468 Karar sayılı ilamı ile mahkumiyetine karar verildiği ve temyiz yasa yolundan geçmeden kesinleşen bu kararın Dairemizin 02/06/2020 tarih 2019/15983 Esas ve 2020/6311 karar sayılı ilamı ile kanun yararına bozulduğunun anlaşılması karşısında; sanığın, mağdurlar ... ... ve ..."e yönelik fuhuş eylemlerinin temadi eden özelliği ile zincirleme suç hükümleri de gözönünde bulundurularak davaların birleştirilmesinden sonra sonucuna göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
3- Kabule göre de; Sanık ... hakkında TCK’nın 227/2. maddesi gereğince hapis cezası yanında adli para cezasına hükmedilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ... müdafii ve sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak sanık ... hakkında başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 02/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.