Bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçuna teşebbüs - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2015/4063 Esas 2018/2975 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçuna teşebbüs
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK’nun 158/1-f, 35, 62, 52/2 ve 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılığa teşebbüs suçundan yapılan yargılama sonucunda, sanığın TCK’nın 158/1-f, 35, 62/1, 52/2, 53 maddeleri gereğince cezalandırılmasına, CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca denetim süresine tabi tutulmasına dair Midyat Ağır Ceza Mahkemesi’nin 08.10.2010 tarih ve 2010/104 E. 2010/132 K sayılı kararının kesinleştiği, denetim süresi içinde, sanık hakkında 29.05.2011 tarihinde yeniden işlediği ikinci suçtan dolayı mahkumiyetine karar verildiği ve bu kararın 01.02.2013 tarihinde kesinleşmesiyle yapılan ihbar üzerine CMK"nın 231/11. maddesi gereğince; hükmün açıklanmasına ilişkin Midyat Ağır Ceza Mahkemesi"nin 23/05/2013 tarih, 2013/72 E. 2013/115 K. sayılı kararı ile sanığın atılı suçtan mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde sanık ..."in kendisine ait işyerinde kendi adına kayıtlı kablosuz internet ağı bulunduğu, temyiz dışı sanık ...."nın da sanık ......"in işyerinin yanında işyerinin olduğu, temyiz dışı sanık ..."ün de ..."nın yanında işçi olarak çalıştığı, olay tarihinde hep birlikte anlaşarak ...."e ait bilgisayarda sanık ..."e ait kablosuz internet ağına bağlanıp ..."nın kimlik bilgilerini vermek suretiyle katılan ... adına kayıtlı Türkiye İş Bankası şubesinden verilen kredi kartından internet aracılığıyla alışveriş yaptıkları, bu alışverişten şüphelenen Türkiye İş Bankası yetkililerinin durumu katılana bildirmeleri sonucunda olayın ortaya çıktığı, böylece sanık ... ..."in temyiz dışı diğer sanıklarla kendi aralarında anlaşarak bilişim sistemlerini aracı olarak kullanmak suretiyle nitelikli dolandırıcılık suçunu işlemeye teşebbüs ettiği iddia edilen olayda;
Sanığın aşamalardaki savunmasında; internet şifresini komşularının bildiği ve bu kişiler dışında kablosuz internet ağının şifresini kırarak internete bağlanmış olabileceği, atılı suçu işlemediğine ilişkin ifadesi, dosyada dinlenen tanık beyanlarından sanığın savunmasında belirttiği gibi internet şifresinin başkaları tarafından da kullanıldığının ve 24.06.2010 tarihli uzmanlık raporunda; sanığın iş yerinde el konulan harddiskler üzerinde yapılan incelemede suça ilişkin olabileceği değerlendirilen herhangi bir kayda rastlanılmadığının tespiti ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde sanığın inkara yönelik savunmasının aksine mahkumiyete yeter, her türlü şüpheden uzak kesin delil elde edilemediği anlaşılmakla sanığın atılı suçtan beraati yerine mahkumiyetine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün bu nedenle,5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.