MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak :
1. Sanığın mağdura gönderdiği mesaj içeriklerine göre tehdit eyleminin TCK"nın 106/1-1.cümledeki suçu oluşturduğu halde suç vasfında yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 106/1-2. cümlesinden uygulama yapılması,
2. Sanığın tekerrüre esas alınan ilamının suç tarihinden sonra kesinleşmesi nedeniyle, koşulları oluşmadığı halde sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ve hakaret, tehdit suçlarında TCK"nın 58/3. maddesi gerekçe gösterilerek hapis cezası tercih edilmesi,
3. Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında, 25/07/2012 yerine 2012 şeklinde eksik gösterilmek suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
4. TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
5. 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olan 17,25 TL yargılama giderinin, CMK"nın 324/4. maddesi uyarınca Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken, sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 29/05/2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.