Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK" nın 89/1, 89/2-b, e, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan vekilinin isminin gerekçeli karar başlığına yazılmaması mahallinde eklenmesi mümkün yazım eksikliği olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna, eksik incelemeye ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Katılan ... hakkında alınan 04.07.2013 tarihli doktor raporuna göre, katılanın sadece vücudunda kemik kırığı olacak şekilde yaralandığı ve hayati tehlike geçirmediğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında hükmolunan temel cezanın TCK"nın 89/2. maddesi uyarınca arttırılması sırasında (e) bendinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. paragrafındaki “amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkarılması ile 2. paragrafındaki "89/2-b-e" ibaresinin "89/2-b." olarak değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi