Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/3812 Esas 2020/3727 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3812
Karar No: 2020/3727
Karar Tarihi: 02.03.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/3812 Esas 2020/3727 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın mala zarar verme suçundan aldığı hüküm doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkumiyet üzerine temyiz mümkün olmadığından sanık ve müdafiinin temyiz istemi reddedildi. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından aldığı hükümler ise incelenerek, daha önce konut dokunulmazlığını bozma suçundan açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerektiği halde farklı hüküm kurulması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da göz önüne alınarak, kanun maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Kanun maddeleri: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun, TCK 116/1, 119/1-c, 62/1, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 231/11. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/3812 E. , 2020/3727 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık ve müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanık hakkında daha önce 15.03.2012 tarihinde konut dokunulmazlığını bozma suçundan TCK"nın 116/1, 119/1-c, 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezasına hükmedilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, deneme süresi içerisinde yeniden kasten bir suç işlediği anlaşılan sanık hakkında hüküm açıklanırken; suçun tanık beyanlarından sanık ile birlikte iki kimliği belirlenemeyen şahısla birlikte işlendiği anlaşıldığı halde, açıklanması geri bırakılan hükmün 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi gereğince aynen açıklanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerektiği halde TCK 119/1-c maddesi uygulanmadan farklı hüküm kurulması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 02.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.