MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet




Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK.nun 7/2 ve 5252 sayılı TCK.nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasanın 9/3. maddeleriyle Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nun 23.02.1938 günlü 1937/23–1938/9 sayılı, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 25.05.1999 günlü 133/142 sayılı kararları ışığında, oluş ve dosya içeriğine göre yakınana ait kilitli durumda park halindeki aracın kilidini kırarak içinden oto teybinin çalındığı anlaşılmakla somut olayla ilgili sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nun 493/1, 102/3 ve 104/2. maddeleriyle 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 151/1, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucunda; zamanaşımı hükümleri yönünden 5237 sayılı Yasa hükümlerinin sanığın yararına bulunduğunun anlaşılmasıyla yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK.nun 142/1-b, maddesindeki hırsızlık,aynı Yasanın 151/1 maddesindeki mala zarar verme suçları için öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre, aynı Yasanın 66/1-e ve 67/4 maddelerinde belirtilen 12 Yıllık genel dava zamanaşımının, suç tarihi olan 06.07.1999 günü ile karar tarihi arasında geçtiği halde kamu davasının düşürülmesi yerine yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,

Bozmayı gerektirmiş,sanık ..."un temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK.nun 223/8 maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 14/02/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.