MAHKEMESİ : MUĞLA AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/12/2013
NUMARASI : 2013/253-2013/347

Taraflar arasında görülen kişisel eşyanın iadesi davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davacı vekili tarafından istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin olunan günde taraflar ve vekilleri gelmediler. Evrak üzerinde inceleme yapılarak işin karara bağlanması için saat 14.00’e bırakılması uygun görüldü.
Belli saatte dosyadaki bütün kâğıtlar okunarak, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; müvekkiline düğün merasimi sırasında takılan ziynet eşyaları ile paraların davalı tarafından kiralanan banka kasasına konulduğunu, bir süre sonra müvekkilinin müşterek evden kovulduğunu, ancak ziynet ve çeyiz eşyalarının davalı tarafça müvekkiline iade edilmediğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere, ziynet ve çeyiz eşyaları ile paraların karşılığı olarak şimdilik 1.000 TL nin faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiş, 11.09.2013 tarihli dilekçesi ile davaya konu edilen çeyiz eşyalarının müvekkili tarafından teslim alınması nedeniyle bu eşyalara yönelik istemlerinden vazgeçtiklerini, ancak ziynet eşyaları konusunda uyuşmazlığın devam ettiğini, bu nedenle ziynet eşyaları yönünden taleplerini ıslah ettiklerini bildirmiş ve müdeeabihi 27.624 TL ye yükseltmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; ziynet eşyalarından bir adet saat, bir adet tek taş yüzük, bir adet alyans ve bir adet küpe, gerdanlık ve bileklikten oluşan setin davacı tarafından götürüldüğünü, geriye kalan ziynet eşyalarından çeyrek altınların balayı sırasında, diğer ziynet eşyalarının ise ev kirası vb. ihtiyaçların karşılanması için davacının isteği ve rızası ile bozdurulup harcandığını savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davacı tarafın beraberinde götürdüğü ileri sürülen ziynet eşyalarına davalı tarafça el konulduğunu ispatlayamadığı, diğer ziynet eşyaları ve paraların ise balayı ve müşterek evin giderleri için bozdurulup harcandığının tanık beyanları, fatura vb deliller ile davalı tarafça ispatlandığı, ayrıca çeyiz eşyalarının ise yargılama sırasında davacı tarafa teslim edildiği gerekçesiyle, ziynet eşyaları ve paralara yönelik istemin reddine, çeyiz eşyalarına yönelik istem ise konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Yerleşmiş Yargıtay kararlarında da belirtildiği gibi, evlilik sırasında kadına takılan ziynet eşyaları kim tarafından alınmış olursa olsun ona bağışlanmış sayılır, ona iadesi gerekir. Ancak, ziynet eşyalarının iade edilmemek üzere kocaya verildiğinin, kadının isteği ve onayı ile ziynet eşyalarının bozdurulup ev ihtiyaçları için harcandığının davalı tarafça kanıtlanması halinde koca ziynet eşyalarını iadeden kurtulur.
Davada, davacıya ait olduğu anlaşılan ziynet eşyalarının bir bölümünün evliliğin devamı sırasında davalı tarafından bozdurularak ev ihtiyacı icin harcandığı davalı tarafça kabul edilmiştir. Davalı, davacının kendi rızası ile ziynet eşyalarını verdiğini kanıtlayamadığından bozdurulduğunu bildirdiği ziynet eşyalarının bedelini davacıya iade ile mükelleftir. Kaldı ki, ziynet eşyaları hakkında dinlenilen davalı tanıklarının anlattığı olaylar, davalının anlattıklarının aktarılmasına ilişkin olup duyuma dayalıdır. Mahkemece bu yön üzerinde durulmadan ziynet eşyalarına ilişkin talebin tümden reddedilmiş olması isabetsizdir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.