MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkeme’nin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafinin diğer temyiz talepleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Sanık müdafinin temyiz dilekçesinde, sanık hakkında, katılan bankaya teminat olarak verdiği başka bir bonodan dolayı hakkında Fethiye 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/193 esas ve 2014/493 karar sayılı ilamı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, dosyaların birleştirilerek tek hüküm kurulması gerektiğini belirtmesi karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.04.2014 tarihli 2013/11-397 Esas ve 2014/202 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “resmi belgede sahtecilik” suçlarının hukuki konusunun kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişinin de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulü de dikkate alınarak, eylemlerin zincirleme suç kapsamında kalıp kalmadığının değerlendirilmesi açısından, söz konusu dosyanın duruşmaya getirtilip incelenmesi, davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosya arasına alınması, dosyalar arasında sanık müdafinin belirttiği şekilde bağlantı bulunduğunun anlaşılması halinde, ilk kararın hükmün

açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olması sebebiyle, mevcut durumda açıklanması geri bırakılan hükmün verilen cezadan mahsup edilme olanağının bulunmadığı, ancak açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanması söz konusu olduğunda zincirleme suç ve mahsup hükümlerinin dikkate alınabileceği gözetilmeden eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyete hükmolunması yasaya aykırı,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.