İşyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/887 Esas 2017/6555 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi         2017/887 E.  ,  2017/6555 K.

"İçtihat Metni"

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
İşyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda sanık hakkında mahkumiyete dair, Adana 12. Asliye Ceza Mahkemesi" nce verilen 07.02.2012 tarih ve 2011/389 esas, 2012/73 sayılı kararın sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 04.02.2016 tarih ve 2015/18177 E. - 2016/1912 K. sayılı kararıyla;
"1- Sanığın katılanın işyerine, olay tarihinde orada çalışmakta olan dayısının oğlu Metin Tetik"e bakmaya gittiğine yönelik savunmasının aksine, bahse konu işyerine meşru kabul edilemeyecek bir amaç için girdiğine ilişkin dosya kapsamında her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de; sanık hakkında hükmedilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmemesi,"
gerekçesiyle oy birliğiyle bozulmasına karar verilmiştir.
I- YEREL MAHKEMENİN DİRENME KARARININ KAPSAMI
Adana 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/06/2016 tarih ve 2016/194 E. - 2016/440 K. sayılı kararında;
“Yapılan yargılama, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın olay günü katılanın iş yerine girerek iş yeri dokunulmazlığını bozmak suçunu işlediği anlaşılmakla cezalandırılmasına, sanığın duruşmada gözlenen iyi hali lehine takdiri indirim nedeni kabulüne, sanığın sabıka kaydı nedeniyle suç işleme hususunda mahkememizde oluşan kanaate göre hakkında TCK 50-51 ve CMK 231 maddesinin uygulanmasına takdiren yer olmadığına karar vermek gerekmiştir.”
Şeklindeki gerekçeyle, Dairemizin 04.02.2016 tarih ve 2015/18177 E. - 2016/1912 K. sayılı kararına direnildiği görülmektedir.
II- HUKUKSAL DEĞERLENDİRME
02.12.2016 tarihli 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 36.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’ın 307.maddesi uyarınca, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından 14/12/2016 tarihli ve 2016/1298 esas, 2016/1755 kararı ile dosya Dairemize gönderildiğinden, direnme kararı üzerine verilen hükmün Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmıştır.
Türk Ceza Kanununun "konut dokunulmazlığının ihlali" başlıklı 116. maddesinin birinci fıkrası; "bir kimsenin konutuna, konutunun eklentilerine rızasına aykırı olarak giren veya rıza ile girdikten sonra buradan çıkmayan kişi, mağdurun şikâyeti üzerine, altı aydan iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır," ikinci fıkrası ise; "birinci fıkra kapsamına giren fiillerin açık bir rızaya gerek duyulmaksızın girilmesi mutat olan yerler dışında kalan işyerleri ve eklentileri hakkında işlenmesi halinde, mağdurun şikâyeti üzerine altı aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezasına hükmolunur" şeklinde düzenlenmiştir.
Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun tanımlandığı birinci fıkranın gerekçesinde; "Konut dokunulmazlığının ihlali, kişinin kendisine özgü barış ve sükûnunu ve yuvasındaki yaşamın sulh ve selametle cereyanı için var olması gerekli güvenlik duygusunun sarsılmasını ifade etmektedir. Bireylere karşı işlenen ve aynı zamanda onların muhtaç oldukları güvenlik ve sükûnu ihlal eyleyen bu fiillerin, hürriyete karşı işlenen suçlar arasında bir suç olarak tanımlanması uygun görülmüştür."
Maddenin işyeri dokunulmazlığını ihlali düzenleyen ikinci fıkrasının gerekçesinde; "Birinci fıkrada tanımlanan fiillerin açık bir rızaya gerek duyulmaksızın girilmesi mutat olan yerler dışında kalan işyeri ve eklentileri hakkında işlenmesi ayrı suç olarak tanımlanmıştır. Bu fıkranın uygulanmasında, birinci fıkrada sözkonusu olan koşullar aranacaktır. Niteliği itibarıyla açık bir rızaya gerek duyulmaksızın girilmesi alışılmış, mutat olan yerler dışında kalan yerlere rıza bulunmaksızın girilmesi bu suçu oluşturacaktır. Avukatlık bürosu ve özel muayenehane gibi izinle girilmesi gereken yerlere örnek olarak gösterilebilir. Keza herkesin herhangi bir koşulu yerine getirmeksizin girebileceği yerlere, söz gelimi süpermarketlere, dükkânlara, mağazalara, halka açık olmadıkları zamanlarda, mesela mesai saatleri dışında rıza hilafına girilmesi halinde de bu suç oluşacaktır. Zira hak sahipleri bu gibi yerlere isteyenin girmesi hususunda daha başlangıçta rızalarını örtülü olarak açıklamış sayılırlar" biçimindeki açıklamalara yer verilmiştir.
Madde gerekçesinde de özenle vurgulandığı üzere, konut dokunulmazlığının ihlali ile mülkiyet ve zilyetlik hakkı değil, kişi hürriyeti korunmaktadır. Kanunda mülkiyet ve zilyetliği koruyan başka hükümler bulunmakta olup bu suçla kişilerin konutlarındaki güvenlik duygusu, sükûn ve huzurlarının korunması amaçlanmaktadır.
Gerek kanun, gerekse gerekçesinde suçun maddi konusunu oluşturan "konut, işyeri ve eklenti" kavramlarının tanımı yapılmamış, bu kavramlardan ne anlaşılması gerektiği öğreti ve uygulamaya bırakılmıştır.
Türk Dil Kurumu Türkçe Sözlüğünde işyeri; "bir görevin yapıldığı yer, işçinin iş sözleşmesine göre çalıştığı yer" olarak tanımlanmış, öğretide; "esas olarak belirli bir zaman dilimi içinde ya da sürekli, sınaî, sanatsal, bilimsel ve benzeri amaçlara hizmet eden, sabit ya da sabit olmayan kapalı işletme veya satış yerleri" şeklinde açıklanmıştır. (Serap Keskin Kiziroğlu, Konut Dokunulmazlığının İhlali Suçu, Birinci Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara 2010, s. 68)
İnceleme konusu somut olayda,
Katılanın olay tarihinde marangoz atölyesi olarak kullandığı işyerinin kapısını kapatmayarak ve kilitlemeyerek montaj işi için işyerinden ayrıldığı sırada, sanığın katılana ait işyerine olay tarihinde orada çalışmakta olan dayısının oğlu Metin Tetik"e bakmaya geldiği için içeriye girdiğine yönelik savunmasının aksine bahse konu işyerine meşru kabul edilemeyecek bir amaç için girdiğine ilişkin dosya kapsamında delil bulunmaması karşısında; yetersiz gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmesi nedeniyle Yerel Mahkemenin direnme hükmünün yerinde olmadığı anlaşılmakla,
III- KARAR
Yukarıda açıklanan gerekçelerle,
Dairemizin 04.02.2016 tarih ve 2015/18177 E. - 2016/1912 K. sayılı bozma kararındaki gerekçeye göre yerel Mahkemece verilen direnme kararı yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak, 6763 sayılı Yasanın 36. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesi hükmüne göre dosyanın Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 29.05.2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.