Basit yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17762 Esas 2020/3739 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17762
Karar No: 2020/3739
Karar Tarihi: 25.02.2020

Basit yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17762 Esas 2020/3739 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, basit yaralama suçundan mahkum olan sanık hakkında, daha önceden sabıkası olduğundan TCK'nin 58/3. maddesi gereğince hapis cezası verilmesine karar vermiştir. Ancak, cezanın TCK'nin 50/2. maddesine aykırı olarak adli para cezasına çevrildiği için, hüküm sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanma imkanını ortadan kaldırmaktadır. Yine de, sanığın mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanarak cezasının değiştirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, karar düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nin 58/3., 86/2., 50/1-a ve 50/2. maddeleri, 5275 sayılı Kanun'un 106. ve 108. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 322. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/17762 E. , 2020/3739 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi gereğince TCK"nin 86/2. maddesinde belirtilen seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmesine karşın, bu cezanın TCK"nin 50/2. maddesine aykırı olarak TCK"nin 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi ve sonuç ceza adli para cezası olduğundan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanma imkanının ortadan kaldırılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin sadece hapis cezasına mahkumiyet halinde uygulanabileceği gözetilmeden, sonuç olarak adli para cezası ile cezalandırılan sanık hakkında, TCK"nin 58, 5275 sayılı Kanun"un 106. ve 108. maddelerine aykırı olarak, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeple 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hükümden TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkranın çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.