MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29.05.2014 tarih ve 2013/39-2014/78 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ticaret unvanını 1974 yılında tescil ettirdiğini, şirketin kurucu ortağının anılan unvanı müvekkili şirketin kuruluşundan önce kollektif şirket olarak 1962 yılından itibaren kullanmış olup, aslında unvanın kullanımının 1947 yılına kadar dayandığını oysa, davalı şirketin müvekkilinden çok sonra kurulduğunu, davalıya ticaret unvanının kullanımına son vermesi için gönderilen ihtarnamelerin tebliğinin sağlanamadığını, müvekkilinin ticaret unvanını marka olarak da kesintisiz kullandığını ve marka tescilinin 1947 yılına kadar gittiğini, müvekkilinin markasının tanınmış bir marka olduğunu, davalının kullanımının haksız kazanç ve iltibas yaratacağını aynı zamanda müvekkili şirkete ve markanın itibarına zarar vereceğini, bu itibarla davalının ticaret unvanında “...” ibaresini kullanımının TTK"nın gerek unvanla gerekse haksız rekabet ile ilgili hükümleri ile 556 sayılı KHK hükümlerine aykırılık teşkil ettiğini ileri sürerek, davalının ticaret unvanındaki “...” ibaresinin terkini, kullanımının ve haksız rekabetin men"i, önlenmesi, ref"i, ticarette kullanılan her yerden kaldırılması, kanuna uygun hale getirilmesi ve hükmün ilanı istemlerine ilişkindir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, toplanılan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davalının unvanın 1989 yılında tescil edildiği, davalının ticaret unvanı kapsamındaki ticari faaliyet ve hizmetler ile davacının ticari faaliyetleri ile markası kapsamında kalan ürün ve hizmetlerin farklı olduğu, unvanın tescil tarihinden dava tarihine kadar 24 yıl gibi çok uzun bir süre geçtiği, yerleşik içtihatlar uyarınca sessiz kalma ile hak düştüğünden terkine ilişkin talebin ve tescilli unvanın kullanımı haksız rekabet veya marka hakkına tecavüz oluşturmadığından bunlara ilişkin taleplerin de reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.