Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/42899 Esas 2022/2918 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
CMK’nin 253/22. maddesi ve bu maddeye göre çıkarılan Ceza Muhakemelerinde Uzlaştırma Yönetmeliğinin 38.maddesine göre “Uzlaştırmacı ücreti ve diğer uzlaştırma giderleri yargılama giderlerinden sayılır, ilgili ödenekten karşılanır. Uzlaşmanın gerçekleşmesi durumunda, bu ücret ve giderler Devlet Hazinesi üzerinde bırakılır. Uzlaşmanın gerçekleşmemesi hâlinde uzlaştırmacı ücreti ve diğer uzlaştırma giderleri hakkında Kanun'un yargılama giderlerine ilişkin hükümleri uygulanır.” hükmü uyarınca uzlaşmanın sağlanamaması nedeniyle yapılan uzlaştırma giderlerinin sanıktan tahsiline karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş; Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Bozmadan önceki hükmün sadece sanık tarafından temyiz edildiği ve bozma ilamının sanık lehine olduğunun anlaşılması karşısında, bozma sonrası yapılan 43,50 TL posta gideri olan yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün yargılama giderlerine ilişkin bölümün tamamen hükümden çıkartılarak yerine "bozma öncesi yapılan 344,00 yargılama giderinin sanıktan tahsili ile hazineye irat kaydına, bozma ilamının sanık lehine olması ve hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi nedeniyle bozma sonrası yapılan toplam 43,50 TL yargılama giderinin Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.