Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/15747 Esas 2015/1242 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/06/2014 tarih ve 2013/634-2014/741 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı Banka"dan işletme kredisi kullandığını, davalının masraf ve komisyon olarak toplamda 2.250,00 TL tahsil ettiğini, kredi sözleşmesindeki masraf ve komisyon alımına ilişkin maddesinin haksız şart niteliğinde ve geçersiz olduğunu ileri sürerek 2.250,00 TL"nin faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, yapılan kesintilerin kredi sözleşmesine ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalıdan esnaf ve sanatkarlara kullandırılan hazine destekli kredi aldığı, kredi sözleşmesinin 2.7.1. maddesine göre müşterinin dava konusu kesintileri bankaya ödemekle yükümlü olduğu, bu konuda davacıya bilgi formu verilmiş olup anılan maddenin davacıyla müzakere edildiği, bu düzenlemenin davacı için haksız şart olmadığı, 4077 Sayılı Kanun"un somut olayda uygulanamayacağı, davalının masraf ve komisyon almasının Bakanlar Kurulu tarafından Merkez Bankası"na devredildiği Merkezi Bankası"nca yayınlanan tebliğe göre menfaat ve komisyon bedellerine ilişkin herhangi bir sınır getirilmediği, davalının tacir olup verdiği iş ve hizmet için ücret isteyebileceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve taraflar arasındaki kredi sözleşmesinin 2.7.1. maddesinin, 6098 Sayılı TBK"nın 26. vd. (818 Sayılı BK"nın 19. vd.) maddelerine aykırı hüküm niteliğinde bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.