Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1660 Esas 2020/3119 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ :Muğla 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçilerinin kıdem tazminatlarının ödenmesi talebiyle yaptıkları idari başvurular üzerine işçilere 90.670,66 TL ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; işçilerin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalı şirketin ödenen kıdem tazminatlarından ilgili kişileri kendi şirketlerinde çalıştırdığı süreler ile sorumlu olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Karara karşı taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesince; ilk derece mahkemesi kararı usul ve yasaya uygun olduğundan istinaf taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 sayılı yasanın 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 19.10.2020 tarihinde kesin olarak oy birliği ile karar verildi.