Taraflar arasında görülen davada;Davacı, mülkiyeti idareye ait 2 ada 1 parsel sayılı taşınmaza davalının haksız olarak bina yapmak suretiyle müdahale ettiğini ileri sürerek elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerinde bulunmuştur.
Davalı,tapu tahsis belgesinin bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davaya konu yer tapu tahsis belgesi kapsamında kaldığından davanın 2981 sayılı yasanın 3290 sayılı yasa ile değişik 22/b md gereğince davanın durdurulmasına karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .....raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Mahkemece 2981 sayılı yasanın 3290 sayılı yasa ile değişik 22/b md. gereğince "durdurma" kararı verilmiştir.
Dosya içeriğine toplanan delillere ve özellikle eksiğin tamamlanması yoluyla getirtilen bilgi ve belgelere göre , dava konusu 2 ada 1 parsel sayılı taşınmazın davacı idare adına kayıtlı olduğu görülmektedir.Davalının dava konusu taşınmaza bina inşa ederek müdahale ettiği mahkemece yapılan uygulama sonucu alınan bilirkişi rapor ve krokisinden anlaşılmaktadır.
Davalı savunmasına dayanak olarak Üsküdar Belediyesi tarafından verilen 3.1.1985 tarih 1105 sayılı Tapu Tahsis Belgesi olduğunu belirterek, belgeyi ibraz etmiştir.
Mahkemece, davalının anılan taşınmazla ilgili olarak tapu tahsis belgesi bulunduğundan bahisle davanın " durdurulmasına" karar verilmiştir.
Hemen belirtilmelidir ki, dava konusu 2 ada 1 parsel sayılı taşınmazın tedavül kayıtlarına göre İstanbul Belediyesinin tam malik olmayıp paydaş olduğu bilahare bu payında hükmen vakfı adına tescil edildiği kayden sabittir.Bu durumda belediyenin taşınmazın tamamının maliki olmadığı dönemde vermiş olduğu tapu tahsis belgesine değer verilemeyeceği açıktır.Böyle bir belgenin davacı vakıflar idaresini de bağlayacağı söylenemez.
Kabule görede, 5737 Sayılı Vakıflar Kanununun 77.maddesinde “… tüm iş ve işlemleri, hertürlü vergi, resim, harç ve katılım payından istisnadır” hükmüne yer verilmiş ise de, anılan hükmün yargı harçlarını kapsamadığı Hukuk Genel Kurulunun 24.12.2008 tarih ve 2008/18-777 esas, 2008/788 sayılı kararı ile sabittir.Bu durumda hüküm fıkrasında “ davacı harçtan muaf olduğundan alınan harcın istek halinde davacıya iadesine” şeklinde karar verilmesi de doğru değildir.
Hal böyle olunca, harç ikmalinden sonra işin esasına girilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ve gerekçe ile yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.Davacının temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile kararın açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428. md. gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 21.1.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.