Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/18875 Esas 2015/20009 Karar Sayılı İlamı

Y A R G I T A Y İ L A M I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Ankara 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 01/06/2015
NUMARASI : 2015/175-2015/843


Davacı, 01/03/2012 tarihinden itibaren Türkiye ve borçlanma hizmetleri ile birlikte tam yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespitiyle, yapmış olduğu kısmi yurt dışı borçlanma süresinin 1974-1980 dönemine mahsubu ile bu borçlanma dönemine göre tam yaşlılık aylığı bağlanması gerektine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.


K A R A R

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı Kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının 01/03/2012 tarihinden itibaren Türkiye ve borçlanma hizmetleri ile birlikte tam yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespiti ile davacının yapmış olduğu kısmi yurt dışı borçlanma süresinin 1974-1980 dönemine mahsubu ile bu borçlanma dönemine göre tam yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacının kuruma yaptığı kısmi yurt dışı borçlanma süresini 1974-1980 dönemine mahsubu ile bu borçlanma dönemine göre davacıya 01.03.2012 tarihinden itibaren 506 SY"nın geçici 81. Maddesi uyarınca tam yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 15/04/2011 tarihinde başvuru yaparak 05/11/1974-14/04/2011 tarihleri arasındaki 2235 günlük süreyi borçlandığı ve bedelini 21/09/2011 tarihinde Kuruma ödediği, ikinci kez 08/04/2013 tarihinde başvuru yaparak 30/12/2004-29/01/2005 tarihleri arasındaki 30 günlük süreyi borçlandığı ve bedelini 25/06/2013 tarihinde Kuruma ödediği anlaşılmaktadır.
3201 sayılı Yasanın 17/04/2008 tarih ve 5754 sayılı Yasanın 79. maddesi ile değişik 5/1. maddesinde “Yurt dışındaki sigortalılık sürelerinin tespitinde, bunu belirten ve istek sahibinin ibraz edeceği ispatlayıcı belgelerde kayıtlı bulunan tarihler arasındaki son tarihten geriye doğru olmak üzere gün sayıları esas alınır, bu tespitte 1 yıl 360 gün, 1 ay 30 gün hesaplanır.” hükmü yer almaktadır.
./..

Somut olayda, davacının 05/11/1974-14/04/2011 tarihleri arasındaki 2235 günlük süreyi ve 31/12/2004-29/01/2005 tarihleri arasındaki 30 günlük süreyi borçlanarak bedelini Kuruma ödediği anlaşıldığından yukarıda bahsi geçen 3201 sayılı Yasanın 5/1. maddesi gereğince söz konusu borçlanma belgelerinde kayıtlı bulunan tarihler arasındaki son tarihten geriye doğru olmak üzere gün sayılarının esas alınması gerektiğinden borçlanma süresinin 1974-1980 dönemine mahsup edilmesi mümkün değildir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 12/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.