Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/5753 Esas 2022/2832 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme, defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

I) Defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında ise Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilen sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, hükmün ONANMASINA,
II) “2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan kamu davası açıldığı, Mahkemenin gerekçeli kararında sanığın 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme eylemi kabul edilmiş olmasına rağmen, kısa kararda “sahte fatura kullanma” ibaresine yer verilerek çelişkiye neden olacak şekilde hükümler kurulması yasaya aykırı ise de;
Sanığa yüklenen “2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarının Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
III) “2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından” kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesine gelince;
Sanığın savunmasında; çalıştığı şirketin ortaklarından olan ...’un şirketten ayrılarak kendisi şirket kuracağını, ancak sorunları olduğu için adına şirket kurmayı teklif ettiğini, kendisini ..... ve ... isimli kişilerle tanıştırdığını, şirket işlerini ..... tarafından verilen vekaletname ile ...’nun yürüttüğünü,....’ın şirket kurulduktan 7 8 ay sonra öldüğünü, ...’un kendisine şirketin faaliyetinin durduğunu söylediğini, faturalardan haberdar olmadığını beyan etmesi karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından;
1- İlgili vergi dairesinden veya kullanıcılardan araştırılarak kanaat edinilecek sayıda temin edilecek faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını ve ...’ya ya da başka bir şahsa ait olduğunu söylemesi halinde; bu kişilerin tanık olarak çağrılması, duruşmadan çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra faturalar gösterilerek yazı ve imzaların kendilerine ait olup olmadığının sorulması,
2- Sanığın bildirdiği kişilerin de faturalardaki yazı ve imzaların kendilerine ait olmadığını söylemeleri halinde sanık ve bu kişilerden temin edilecek yazı ve imza örnekleri ile faturalardaki yazı ve imzaların kime ait olduğu hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
3- Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ya da tanıklara ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
a) Faturaları kullandığı belirlenen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, düzenlenmiş ise onaylı örneklerinin getirtilmesi,
b) Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, UYAP kayıtlarından hakkında dava açıldığı anlaşılan Manavgat 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2020/365 Esas sayılı sahte faturaları kullanan mükellef hakkındaki dava dosyası ile diğer mükellefler hakkında dava açılmış ise bu dosyaların da getirtilip incelenerek ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya alınması,
c) Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılarak CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları, sanığı tanıyıp tanımadıkları ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştiraki bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması,
4- Kabule göre de;
a) Kısa kararda “sahte fatura kullanma” suçundan bahsedilmesine karşın gerekçeli kararda hüküm fıkralarında “ sahte fatura düzenleme” denilerek kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılması,
b) TCK’nin 62. maddesi ile ilgili olarak uygulama yapılırken “150 birim gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına” şeklinde hükümler kurularak çelişkiye neden olunması,
c) 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 23.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.