MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16.07.2014 tarih ve 2014/136-2014/207 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketçe diğer davalı kurum nezdinde yapılan "..." ibareli, 16, 35, 37 ve 42. sınıf ürün ve hizmetleri içeren marka tescil başvurusuna müvekkiline ait “...” ibareli 1-45. sınıf ürün ve hizmetleri içeren tanınmış markası ile iltibas teşkil edeceği ve kötüniyetten bahisle müvekkili tarafından yapılan itirazın, diğer davalı kurumca reddedildiğini, ancak kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, başvurunun tescili halinde müvekkilinin markasının tanınmışlığından haksız yarar sağlanıp, itibar ve ayırt edici karakterinin de zedeleneceğini ileri sürerek, ..."nın 21.02.2014 tarih ve 2014-M-2077 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... Başkanlığı vekili, ... kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, dava konusu markanın, müvekkili şirketin yüksek mühendis ve mimar olan kurucusu ve yetkilisinin adı olduğunu, bir çok projeye attığı imza nedeniyle bu ismin marka haline geldiğini, başvuru konusu işaretin davacı tarafın markasından farklı olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, her iki arasında düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerliğin bulunmadığı; bütün olarak bir isimden oluşan dava konusu işaretin, parçalanmaksızın ve bir bütün olarak dikkate alınmasının gerektiği ve yüksek bir ayırt edicilik taşıdığı; davacı markasının çok yaygın bir kullanımının bulunduğu; ortalama düzeydeki alıcı kitlesinin ve özellikle 16, 35, 37. ve 42. sınıf ürün ve hizmetlerin hitap ettiği tüketici kesiminin, dava konusu markanın davacıya ait markadan farklı bir marka olduğunu algılayabileceği, başvuru konusu işaret ile davalı markası arasında işletmesel
bağlantılandırmayı tesis eden herhangi bir unsurun bulunmadığı; davacının ticaret unvanı bakımından da bu açıklamaların geçerli olduğu; davacı markasının demir çelik ürünleriyle ilgili sektörde belli bir bilinirliğinin bulunduğu iddiasının da bu sonucu değiştirmeyeceği, tescilli bir marka ile iltibas yaratmayan işaretin marka tescil başvurusunda bulunmanın kötüniyetli bir yaklaşım olarak değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.