......

Davacı Kurum, işkazası sonucu sürekli işgöremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelir ve masrafın %65 kusur farkının 506 sayılı Yasanın 10 ve 26. maddeleri uyarınca tazminine karar verilmesini istemiştir.

Mahkemece, Anayasa Mahkemesi İptal Kararı resen gözetilerek yazılı biçimde davanın kabulüne karar verilmiştir.

Hükmün, davacı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum avukatının, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2-Dava, iş kazasından doğan rücu tazminatı istemine ilişkin olup, 506 sayılı Kanunun 26/1.inci maddesindeki “...sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarlarla sınırlı olmak üzere...” bölümünün, Anayasa Mahkemesince 23.11.2006 tarih ve 2003/10 Esas 2006/106 Karar sayılı kararı ile iptal edilmiş olması karşısında, Kurumun bu maddeden doğan rücu hakkının, “halefiyete” değil, “kanundan doğan basit rücu hakkına” dayandığının kabul edilmesi ve bu kabul çerçevesinde, Kurumun rücu alacağının, ilk peşin değerin kusura tekabül eden miktarıyla sınırlı bulunmasına, öte yandan, kesinleşen önceki rücu davalarında hükmolunan miktarın mahsubu yapılırken, sigortalıya bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değerinin esas alınması gerektiğine; şayet, ilk peşin sermaye değerli gelirle birlikte artışlara da hükmedilmişse, artışların hükmolunacak rücu tazminatından mahsup edilmesine olanak bulunmamasına, bu çevrede meseleye fiili ödemeler açısından bakıldığında ise, fiili ödemenin mevcudiyeti halinde, Kurumun talep edebileceği miktarın hesabının da, aynı şekilde gerçekleştirilmesi gerekmekte olup; şayet, ilk peşin sermaye değerli gelirin kusur karşılığı,fiili ödeme miktarından düşük
.....



ise, o takdirde, ilk peşin sermaye değerine itibar edilmesi; aksine, fiili ödeme miktarı, ilk peşin değerden düşük ise, o takdirde de, fiili ödeme miktarının esas alınması gerektiğine göre, mahkemece, Anayasa Mahkemesinin iptal kararının derdest davalara uygulanması gerektiği gerekçe gösterilerek yargılama yapılıp, masrafın %65 kusur farkının, istek gibi tahsiline dair hüküm tesis edilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır.

Ancak, ilk rücuda, davalı işverenin 10. madde kapsamında kusur oranının %75 olarak saptanıp gelir ve geçici iş göremezlik ödeneğinin %10’unun hüküm altına alınması gözetilerek, ilk peşin gelirin %65 kusur farkı karşılığının 28.303,99 TL olması ve bu davada 24.350,88 TL’nin talep edilmesi karşısında, talep gibi, davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, hatalı mahsup ve belirlemeyle 23.393,42 TL’nin tahsiliyle noksan rücu alacağına hükmedilmesi, usul ve yasaya aykırı görülmüştür.

Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.

SONUÇ: Hüküm fıkrasının, ikinci bendinin ilk satırında yer alan “23.393,42” rakamlarının silinerek, yerine, “24.350,88” rakamlarının yazılmasına, harcı düzenleyen bentte yer alan “1.296,93” rakamlarının silinerek, yerine, “1.348,63” rakamlarının yazılmasına, vekalet ücretini düzenleyen bentte yer alan “2.701.70” rakamlarının silinerek, yerine, “2.797,46” rakamlarının yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.02.2010 gününde oy birliğiyle karar verildi.



......