MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalı aleyhine 26.08.2008 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 09.07.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_K A R A R_

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesine dayanılarak açılmış geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davalı, Hazine davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava kabul edilmiştir.
Hükmü davalı Hazine temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Geçit ihtiyacına yönelik davaların geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmesi ve geçitin yüklü taşınmazlara en az zarar verecek şekilde kurulması gerekir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır. Özellikle somut olayda olduğu gibi yüklü taşınmazı ikiye bölecek ona ekonomik olarak zarar verecek şekilde geçit kurulamaz. Belediyenin uygulaması yapılmamış imar planı da bu şekilde geçit tesisini delil teşkil etmez.
Mahkemece yapılması gereken iş, davacının geçit ihtiyacı 13 sayılı parselin kuzeyindeki 14 sayılı parselle sınır olan taşınmaz üzerinden ve en çok 2,5-3 metre olacak şekilde karşılamak üzere yeniden keşif yapılarak bilirkişiye kroki düzenlettirmek, dairemizin ilkeleri doğrultusunda da yeniden belirlenecek yer için geçit bedelini davacıya depo ettirmek, bunların sonucuna uygun hüküm kurmak olmalıdır.
Bu yönlerin gözetilmemesi doğru olmadığından karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının REDDİNE, hükmün 2. bent uyarınca BOZULMASINA, 04.02.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.