Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/8237 Esas 2022/2798 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nin 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.04.2009 tarih ve 214/98 sayılı kararında da açıklandığı üzere; hüküm ve kararlarda yasa yolu bildiriminin yasa yolu, mercii, şekli ve süresini de kapsayacak şekilde açıkça anlaşılabilir ve her türlü yanıltıcı ifadeden uzak biçimde belirtilmesi zorunlu olup, sanığın SEGBİS aracılığıyla yüzüne karşı verilen 20.06.2016 tarihli hükümde “Sanığın yüzüne karşı, ancak sanığın halen başka suçtan cezaevinde olması ve SEGBİS ile savunmalarının alınmış olması nedeni ile kararın sanığa tebliğden itibaren 7 gün içerisinde...” denilerek yüzüne karşı hüküm tefhim olunan sanığın yanıltıldığı, bu nedenle sanığın temyiz süresinin hükmün tefhim tarihi olan 20.06.2016 tarihinde başlamayacağı, sanığın gerekçeli kararın 30.06.2016 tarihinde tebliği üzerine 01.07.2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki ret isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 18.06.2013 tarihli, 2013/8-151/304 sayılı kararında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği; sanığın sabıka kaydında yer alan ve daha ağır cezayı içeren Silivri 4. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2016/476 Esas ve 2020/334 Karar sayılı ilamı yerine daha az cezaya hükmolunan İstanbul Anadolu 39. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/256 Esas ve 2011/163 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK'nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine; "Silivri 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2016/476 Esas ve 2020/334 Karar sayılı mahkûmiyet hükmü tekerrür oluşturduğundan, TCK'nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından, 1412 sayılı CMUK'nin 326/son ve 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olamayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine, 23.02.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.