13. Ceza Dairesi Esas No: 2020/2213 Karar No: 2020/5594 Karar Tarihi: 16.06.2020
Kişilerin huzur ve sükununu bozma - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2213 Esas 2020/5594 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan mahkumiyetine hükmetti. Ancak, bu suça ilişkin öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği hatırlatıldı. Sanığın konut dokunulmazlığını ihlal suçundan da mahkumiyetine hükmedilmiş olmasına rağmen, suçun uzlaşmaya tabi olduğu ancak mağdur adına tanzim edilen uzlaşma teklif formunun sadece kişilerin huzur ve sükununu bozma suçuna ilişkin olduğu ve dolayısıyla konut dokunulmazlığı ihlali suçu bakımından yöntemine uygun şekilde uzlaşma teklif edilmemiş olduğu belirtilerek, hüküm bozuldu. Kanun maddeleri ise, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu için 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve konut dokunulmazlığı ihlali suçu için ise aynı Kanunun 116/1. maddesi olarak belirtildi.
13. Ceza Dairesi 2020/2213 E. , 2020/5594 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Kişilerin huzur ve sükununu bozma, konut dokunulmazlığını ihlal HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: I-Sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, II-Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; TCK"nın 116/1. maddesinde düzenlenen konut dokunulmazlığının ihlali suçunun CMK"nın 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşmaya tabi olması, sanığın kollukta alınan beyanında uzlaşmak istediğini beyan etmesine rağmen, soruşturma aşamasında mağdur adına tanzim edilen uzlaşma teklif formunun sadece kişilerin huzur ve sükununu bozma suçuna ilişkin olması ve dolayısıyla konut dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından yöntemine uygun şekilde uzlaşma teklif edilmemiş olması karşısında, anılan maddede öngörüldüğü biçimde uzlaştırma önerisinde bulunulması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 16.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.