MAHKEMESİ: ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 12/08/2019 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem sebebiyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın dava şartı yokluğu nedeniyle usulden reddine dair verilen 10/02/2020 günlü karara karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 10/07/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinin (3) nolu alt bendinde, mahkemenin görevli ve yetkili olmasına rağmen görevsizlik veya yetkisizlik kararı vermiş olması veya mahkemenin görevli ya da yetkili olmamasına rağmen davaya bakmış bulunması halinde bölge adliye mahkemesi tarafından davanın esası incelenmeden dosyanın görevli veya yetkili mahkemeye gönderilmesine duruşma yapmadan kesin olarak karar verileceği; aynı şekilde 362. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi ile de yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin kararların temyiz edilemeyeceği düzenlenmiştir.
Yine aynı Kanun"un 23. maddesinin 2. fıkrasında ise, bölge adliye mahkemesince veya Yargıtayca verilen yargı yeri belirlenmesi ile kanun yolu incelemesi sonucunda kesinleşen göreve veya yetkiye ilişkin kararlar, davaya ondan sonra bakacak mahkemeyi bağlar, hükmüne yer verilmiştir. Zikredilen Kanun hükümleri amacına uygun olarak yorumlandığında, HMK’nın bölge adliye mahkemelerine ilk derece mahkemelerinin görev ve yetkisine ilişkin olarak kesin nitelikte karar verme yetkisi tanıdığı, buna göre anılan Kanun ile görev ve yetki hususunun en geç bölge adliye mahkemesi kararıyla çözümlenmesi sisteminin benimsendiği anlaşılmaktadır. Bu itibarla, HMK 355. madde kapsamında görev ve yetki hususunu inceleyen bölge adliye mahkemesi kararına karşı özellikle HMK’nın 362. maddesinin 1. maddesinin (c) bendi de gözetildiğinde temyiz yoluna başvurulmasının mümkün olmadığı sonucuna varılmalıdırÖte yandan, 28/07/2020 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanan 7251 sayılı Kanun’la, ilk derece mahkemelerinin görev ve yetkiye ilişkin kararları ile ilgili olarak 6100 sayılı Kanun’un 362. maddesinin (c) bendi değiştirilmiş “yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemelerinin görev ve yetkisi hakkında verilen kararlar” şeklinde hükmün lafzı daha açık
hale getirilmiş ve bu hususta oluşan tereddütler giderilmiştir. Yine 362. maddeye bir fıkra da eklenerek “353. maddenin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında verilen kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı” hüküm altına alınmış, eklenen bu bent ile 353. madde hükmü arasında uyum sağlanmıştır.Şu halde, bölge adliye mahkemesinin görev ve yetki hususunu çözümler nitelikteki kararları kesin olup HMK’nun 353/1-a ve 362/1-c maddeleri uyarınca Bölge Adliye Mahkemesinin görev veya yetkiye ilişkin vermiş oldukları kararlara karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından davalının temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklandığı üzere görev, yetki ve mercii tayinine ilişkin bölge adliye mahkemesi kararlarına karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından temyiz dilekçesinin reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/11/2020 gününde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.