Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/360 Esas 2015/1150 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Tüketici Mahkemesi’nce verilen 27/10/2014 tarih ve 2014/388-2014/215 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına reşit olunca kullanması için babası tarafından 1990 yılında davalı banka .... Şubesi"ne hesap cinsi DEM (Alman Markı) olan 12.000 DEM tutarlı vadeli mevduat hesabı açıldığını, reşit olan müvekkilinin bankaya müracaat ettiğinde zamanaşımı gerekçesi ile hesapta bulunan paranın TMSF"ye devredildiğinin belirtildiğini, zamanaşımı süresinin müvekkilinin reşit olduğu tarihten itibaren başlaması gerektiğini belirterek 12.000 DEM karşılığı 10.091,71 Euro"nun davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda iddia ve tüm dosya kapsamına göre, ihtilafın, davacı adına açılan, rızası ve bilgisi dışında bankacılık sözleşmesi gereği TMSF"ye devrolunan vadeli hesabından kaynaklanmakta olup, uyuşmazlığın niteliğinin haksız eylem olduğu, dava konusu eylemin 4077 Sayılı Yasa"nın 2. maddesi anlamında "tüketici işlemi" ve 3. maddesi kapsamında "hukuki işlem" olarak kabul edilmesi olanağı bulunmadığı, 4077 Sayılı Yasa"dan kaynaklanan bir uyuşmazlık ve buna bağlı olarak tüketici mahkemesinin görevinin söz konusu olmadığı, davanın genel mahkemelerde görüleceği gerekçesiyle dava dilekçesinin görev yönünden reddine, mahkemenin görevsizliğine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, banka vadeli mevduat sözleşmesi kapsamında alacak istemine ilişkindir. 27.11.2013 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak 28.05.2014 günü yürürlüğe giren 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun"un 2. maddesine göre bu Kanunun kapsamını "her türlü tüketici işlemi ile tüketiciye yönelik uygulamalar" oluşturmakta olup anılan Kanun"un 3/1-l maddesinde de gerçek ve tüzel kişiler ile tüketiciler arasında kurulan bankacılık sözleşmeleri tüketici işlemi olarak düzenlenmiştir. Buna göre, davanın açıldığı 11.09.2014 tarihinde yürürlükte olan 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun kapsamında kalan uyuşmazlık yönünden yazılı şekilde görevsizlik kararı verilmesi doğru olmamış, kararın davacı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenle, davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 03.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.