Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/779 Esas 2021/6093 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Tanıma ve Tenfiz

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı kadın dava dilekçesinde davalı ile Almanya/Hamburg Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 30/04/2004 kesinleşme tarihli ve 280 F 28/03 esas nolu kararı ile boşandıklarını, anılan boşanma kararı ile birlikte aynı kararın eki niteliğinde yapılan protokol gereğince davalı tarafça davacı kadına aylık 373,00 Euro nafaka ödemeyi kabul ettiğini, ancak davalı tarafından öncesinde açılan tanıma davasında nafakaya ilişkin kısmın tenfizinin istenmediği gibi bu yönde de bir kararın verilmediğini, her ne kadar tanıma kararı verilmiş ise de nafaka alacağına ilişkin tenfiz kararı verilmediğinden bahsi geçen mahkeme kararının icrai kabiliyet kazanabilmesi için boşanma kararının ve nafakaya ilişkin protokol hükmünün tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir
İlk derece mahkemesi tarafından dava konusu yapılan protokolün ilam niteliğinde olmadığı, boşanmaya ilişkin kararının tetkikinde boşanmanın sonucu olarak denkleştirme yükümü haricinde herhangi bir husus belirtilmediği gibi, ilgili protokolün ve anlaşmanın boşanmanın eki niteliğinde bulunduğunun belirtilmediği, protokol hükümlerinin de karar da gösterilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, davacı kadının istinafı üzerine istinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesince istinaf talebinin reddine karar verilmiş olup bu karara karşı davacı tarafından temyiz yoluna başvurulmuştur.
Yabancı mahkemelerden hukuk davalarına ilişkin olarak verilmiş ve devlet kanunlarına göre kesinleşmiş bulunan ilâmların Türkiye"de icra olunabilmesi yetkili Türk mahkemesi tarafından tenfiz kararı verilmesine bağlıdır (MÖHUK m. 50/1). Yabancı mahkeme ilâmının kesin delil veya kesin hüküm olarak kabul edilebilmesi yabancı ilâmın tenfiz şartlarını taşıdığının mahkemece tespitine bağlıdır.
Toplanan delillerden ve dosya arasında bulunan Almanya/Hamburg Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 30/04/2004 kesinleşme tarihli ve 280 F 28/03 esas nolu kararının noter onaylı tercümesinin incelenmesinde; 280 F 28/03 esas nolu dosyada 30.04.2004 tarihli kamuya kapalı oturumda, taraflarca portokol sunulduğu, bu protokolün kasede kaydedildiği, protokolde belirtilen aylık 373 Euro nafakanın yıllık 4.476 Euro nafaka olarak tutanağa geçildiği, mahkeme tarafından tasdik edildiği, bu tutanağın tarafların anlaşma metnine atıfta bulunularak düzenlendiği, diğer hususlara ilişkin feragat beyanın da tutanağa bağlandığı, bu kararın boşanma kararının eki niteliğinde olduğu, anlaşılmaktadır. Bu hale göre mahkemece tenfiz şartları bir bütün halinde değerlendirilerek davanın esası hakkında karar verilmesi gerekirken bu protokolün boşanma kararının eki niteliğinde olmadığı ve ilam niteliğinde olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi hukuk dairesinin esastan ret kararının kaldırılarak ilk derece mahkemesinin kararının BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 15.09.2021 (Çar.)