Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/15750 Esas 2015/1120 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10/04/2014 tarih ve 2014/16-2014/175 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının 23/01/2001 tarihli iş sözleşmesi uyarınca 06/06/2008 tarihine kadar müvekkili yanında çalıştığını, iş akdinin "sair özel şartlar" başlıklı 10 maddesinin f bendinde rekabet yasağına ilişkin hüküm bulunmasına rağmen, davalının bu yasağı haksız avantaj ve yarar sağlamak amacı ile ihlal ederek aynı sektörde faaliyet gösteren başka bir şirkette çalışmaya başladığını ileri sürerek, 68.098,86 TL cezai şartın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin işten ayrılmaya mecbur bırakıldığını, ailesini geçindirmek için yeni bir işe girdiğini, bu sebeple kusurunun bulunmadığını, rekabet etmeme borcu doğuran hükümlerin belli bir iş, yer ve süre ile sınırlandırılmış olması ve rekabet etmeme borcunun işçinin iktisadi geleceğini hakkaniyete aykırı olarak tehlikeye sokmaması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, rekabet yasağının geçerli olabilmesi için zaman ve faaliyet alanı dışında yer sınırlamasının da mevcut olması ayrıca tek geçim kaynağı emeği olan işçinin iktisadi geleceğini hakkaniyete aykırı olarak tehlikeye sokmaması gerektiği, taraflar arasındaki sözleşmede rekabet yasağı için hüküm mevcut ise de sadece iş kolu ile zaman sınırlaması getirildiği, yer sınırlamasının bulunmadığı, geçerli olmayan rekabet yasağı hükmü gereğince de tazminat talep edilmeyeceği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.