MAHKEMESİ : UZUNKÖPRÜ 1.ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/01/2014
NUMARASI : 2012/598-2014/10

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının artırımı davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili; tarafların, Uzunköprü Asliye Hukuk Mahkemesinin 1992/660 E.sayılı dosyası ile boşandıklarını; daha sonra, Uzunköprü Asliye Hukuk Mahkemesinin 2001/401 E. ve 2002/250 K.sayılı kararı ile yoksulluk nafakasının 60,00 TL"ye yükseltildiğini; müvekkilinin ev hanımı olup, aylık gelirinin olmadığını, davalının ise, aylık 750,00 TL emekli maaşının olduğunu ileri sürerek, aylık 60,00 TL nafakanın 350,00 TL"ye yükseltilmesine ve dava tarihinden itibaren DİE"nin yayınladığı TÜFE oranında her yıl aynı tarihte arttırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davanın zamanaşımına uğradığını, müvekkilinin Bağ-Kur emeklisi olduğunu, talep edilen nafaka miktarını ödeyecek durumda olmadığını, davacının ise hiçbir ekonomik sıkıntısının olmadığını bildirerek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın kabulü ile dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere davacı lehine takdiren aylık 350,00 TL yoksulluk nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine,hükmolunan nafakanın dava tarihi esas alınarak gelecek yıllarda da aynı tarihlerde TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranında artırılarak devamına karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK.nun 175.maddesinde, boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek tarafın, kusuru daha ağır olmamak kaydıyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz nafaka isteyebileceği düzenlenmiştir.
TMK.nun 176/4.maddesinde de; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyet gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebileceği hükme bağlanmıştır.
Somut olayda, tarafların 02.08.1993 tarihinde boşandıkları, Uzunköprü Asliye Hukuk Mahkemesinin 27.05.1998 tarih ve 1998/173-211 e.k. sayılı kararı ile davacı lehine 5,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiği, aynı mahkemenin 05.06.2002 tarih ve 2001/401 esas ve 2002/250 karar sayılı kararı ile aylık nafakanın 60,00 TL"ye yükseltilmesine karar verildiği anlaşılmıştır.
Mahkemece yapılan sosyal ve ekonomik durum araştırması sonucunda; davacının ev hanımı olduğu, her hangi bir gelirinin olmadığı; davalının ise, emekli olup 750,00 TL emekli maaşı aldığı tespit edilmiştir.
Tarafların sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, davalı nafaka yükümlüsünün gelir durumu, ekonomik göstergelerdeki olumsuz değişiklikler ve ÜFE artış oranı dikkate alındığında; davacı yararına hükmedilen yoksulluk nafakası miktarının fazla olduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece; tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına uygun, ekonomik etkenler, tarafların sosyal yaşantısı, davalının gelir durumu, davacının ihtiyaç durumu dikkate alınarak, davalının ekonomik durumunu zorlamayacak, TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranı da gözönünde bulundurularak, TMK.nun 4.maddesi gereğince hakkaniyete uygun nafaka miktarına karar verilmesi gerekirken; yazılı şekilde fazla miktarda nafakaya hükmedilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 20.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.