Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2013/11539 Esas 2014/8995 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/11539
Karar No: 2014/8995
Karar Tarihi: 12.05.2014

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2013/11539 Esas 2014/8995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar, davalı tarafından kendileri aleyhine lehdarı bulunduğu 1.000.000,00 USD meblağlı bonoya dayalı olarak icra takibine girişildiğini, taraflar arasında bonoya dayalı hiçbir hukuki ilişki bulunmadığını, davalının 1.000.000,00 USD ödediğini ispatlaması gerektiğini ileri sürerek müvekkilinin söz konusu bononun takibe konulduğu icra dosyası nedeniyle borçlu olmadığının tespiti ile %40 tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmişlerdir. Mahkeme ise yapılan yargılama sonucunda, ispat yükünün davacı tarafta olduğunu ve davacının davasını yazılı belge ile ispatlaması gerektiği gerekçeleri ile ispatlanamayan davanın reddine karar vermiştir. Hüküm davacılar vekilince temyiz edilmiş ancak temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Kanun maddeleri olarak ise; Türk Ticaret Kanunu'nun 642. maddesi, Borçlar Kanunu'nun 1, 128/son, 219 ve 610/son maddeleri kararda yer almaktadır.

19. Hukuk Dairesi 2013/11539 E. , 2014/8995 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün davacılar vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacılar vek. Av. ... ile davalı vek. Av. ..."nin gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-KARAR-
Davacılar vekili, davalı tarafından müvekkilleri aleyhine lehdarı bulunduğu 21.12.2011 tanzim 04.02.2012 vade tarihli 1.000.000,00 USD meblağlı bonoya dayalı olarak icra takibine girişildiğini, taraflar arasında bonoya dayalı hiçbir hukuki ilişki bulunmadığını, bonoda “nakden” ibaresinin bulunduğunu, davalının 1.000.000,00 USD ödediğini ispatlaması gerektiğini ileri sürerek müvekkilinin söz konusu bononun takibe konulduğu icra dosyası nedeniyle borçlu olmadığının tespiti ile %40 tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu bononun kambiyo niteliğine, bonodaki imzaya davacı tarafın bir itirazının bulunmadığını, davacı yanın icra mahkemesinde açtığı davanın reddedildiğini, ispat yükünün davacı tarafta olduğunu, kambiyo senedine dayanan müvekkilinin alacağını ispatlamak zorunda olmadığını belirterek davanın reddi ile %40 tazminatın davacılardan tahsilini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama, toplanan deliller neticesinde, somut uyuşmazlıkta ispat yükünün davacı tarafta olduğu, davalı yanın senet metnini talil etmediği, bononun davalının ticari defterlerinde kayıtlı olmamasının önem arzetmediği, davacının davasını yazılı belge ile ispatlaması gerektiği davacı yanın yemin deliline dayanmadığı gerekçeleri ile ispatlanamayan davanın reddine, %20 tazminatın davacılardan alınarak davalıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, vekili Yargıtay duruşmasında hazır bulunan davalı yararına takdir edilen 1.100 TL. duruşma vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalıya ödenmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 12.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.