ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/10/2014 tarih ve 2014/234-2014/237 D.İş sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İhtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili, borçlu ..."ın, müvekkili bankadan kredi kullandığını, diğer borçlu ..."ın da ... lehine kefil olduğunu, borcun vadesinde ödenmediğini, davalıların alacaklılardan mal kaçırma gayreti içerisinde bulunduklarını ileri sürerek borçlular hakkında ihtiyati haciz kararı verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, alacaklı bankanın hesabı kat edip ihtarnameyi usulüne uygun olarak borçlulara tebliğ ettirmediği, bu nedenle muaccel bir borcun bulunmadığı, alacaklının borçluların mal kaçırdığını ispatlayamadığı gerekçesiyle ihtiyati haciz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, ihtiyati haciz talep eden (alacaklı) vekili temyiz etmiştir.
Talep, banka kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağa yönelik ihtiyati haciz kararı verilmesi istemine ilişkindir. İİK’nın 68/b maddesine göre, hesap kat ihtarının borçlu adresine ulaştığı tarih tebliğ tarihi sayılır. Somut uyuşmazlıkta, kat ihtarı borçluların adresine tebliğe çıkarılmış; borçlulardan ..."a tebliğ edilmiş, diğer borçlu ..."a çıkarılan tebligat ise iade edilmiştir. Bu durumda mahkemece, TBK’nın 586/1 maddesinde düzenlenen ifada gecikme ve ihtarın sonuçsuz kalması koşulu gerçekleşmiş bulunduğundan talebin kabulü gerekirken reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle ihtiyati haciz talep eden vekilinin temyiz isteminin kabulü ile hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.