MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30/04/2014 tarih ve 2014/120-2014/352 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı bankadan taşıt kredisi kullandığını, davalı banka tarafından kullandığı kredi nedeniyle dosya masrafı ve komisyon adı altında masraf tahsil edildiğini ileri sürerek haksız yere tahsil edilen 1.932,00 TL"nin tarafına iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkil bankadan taksitli ticari kredi kullandığını, kullanılan kredinin ödeme planında borç tutarı, kar oranı, vergi ve masraflara dair bildirimlerde bulunulduğunu, tacir olan müvekkilinin yaptığı iş nedeniyle ücret talep edebileceğini, alınan ücretin hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; taraflar arasında akdedilen genel kredi sözleşmesinin matbu ve standart sözleşme niteliğinde olduğu, sözleşmenin 10. maddesinde masraf alınacağına dair düzenlemenin bulunduğu, sözleşmenin matbu olan bu kısmına davacının müdahale imkanının olmadığı, ücret ve masrafların hangi hizmetin karşılığı olarak alındığına ilişkin sözleşmede hükmün bulunmadığı, bu masrafların zorunlu masraflardan olup olmadığının davalı tarafından ispatlanamadığı, bu nedenle sözleşme hükümlerinin haksız şart niteliğinde olduğu gerekçesiyle 1.932,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle dosya masrafı, komisyon adı altında tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkindir. TTK"nın 22. 6102 Sayılı TTK"nın 20.) maddesi uyarınca tacir olan veya olmıyan bir kimseye, ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olan tacir, münasip bir ücret istiyebilir.Davalı banka tacir olup dava konusu kredi davalının ticari işletmesiyle ilgili işlemlerindendir.Dava konusu kredi taraflar arasında akdedilen ticari nitelikli Genel Kredi Sözleşmesinden kaynaklı olup bu sözleşme uyarınca davacı tüketici konumunda da kabul edilemez. Taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmesinin 10. maddesinde sözleşme uyarınca davalı bankanın davacıdan her türlü masraf, vergi harç ve sair giderleri tahsil edebileceğine değinilmiş ancak bu masraf ve giderlerin ne oldukları ve oranları belirtilmemiştir. Dava konusu kredinin ticari nitelikli olması nedeniyle sözleşmenin bu maddesi haksız şart niteliğinde kabul edilemez. Somut olayda; davalı tarafından verilen kredi nedeniyle ücret istenebileceği sabit ise de hangi
işlemler nedeniyle hangi oranlarda ücret tahsil edilebileceğinin tespiti bakımından mahkemece, kredi sözleşmesi, banka kayıtları ve konuya ilişkin sözleşme hükümleri ile diğer bankaların benzer işlemlerdeki emsal uygulamaları gözetilerek, bankacılık uygulamasında davalının tahsil ettiği tutarın uygun olup olmadığı konusunda uzman bilirkişi heyetine dosyanın tevdii ile bilirkişi raporu alınıp hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, kararın davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı banka vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.