Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/17679 Esas 2019/7121 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... İnş. Taah. ve Tic. Ltd. Şti.vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında Kocaeli 1. Tüketici Mahkemesinden verilen 22/03/2016 tarih ve 2015/4092-2016/777 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı şirket ile arasında 11.05.2005 tarihli daire satış sözleşmesi yapıldığını, davalının yüklenici şirket olarak yapacağı binada E Blok 54 numaralı daireyi kendisine sattığını, sözleşme uyarınca teslim tarihinin belirlendiğini ve sözleşmede belirlenen tarihte dairenin teslim edilmemesi halinde gecikilen her ay için aylık 200 USD ödeneceğinin kararlaştırıldığını ancak sözleşmeden doğan tüm borçlarını yerine getirmesine rağmen, davalının daireyi süresinde teslim etmemesi nedeniyle sözleşmedeki cezai şartın tahsili için davalı hakkında ilamsız icra takibi yaptıklarını davalının haksız olarak takibe itirazı üzerine takibin durduğunu belirterek haksız itirazın iptali ile takibin devamına ve % 40 icra inkar tazminatının davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün 2005/13-32 Esas,2005/85 Karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.