MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/03/2014 tarih ve 2009/164-2014/64 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin yazarı olduğu ve daha önce kitaplarda yayınlanmış olan "...", "..." ve "...." adlı eserlerin, davalı yayınevi tarafından basılan "....." adlı kitapta izinsiz olarak kullanıldığını, davalıların eyleminin 5846 sayılı Yasa çerçevesinde müvekkilinin mali ve manevi haklarına tecavüz teşkil ettiğini ileri sürerek, şimdilik 1.000,00 TL maddi, 5000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket ve ... vekili, dava konusu kitabın ders kitabı olarak kullanıldığını ve eğitim-öğretim amacı ile çeşitli yazarların eserlerinden iktibas sınırlarını aşmamak kaydıyla yapılan alıntılara da yer verilerek düzenlenmiş bir kitap olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının eser sahibi olduğu ..., ..., .... adlı eserlerden 3 metin alınıp davalı yayın evinin .... tarafından ders kitabı olarak belirlenen ...... adlı kitapta işlenmek suretiyle kullanıldığı sabit ise de, yapılan işlemin iktibas serbestisi kapsamında olduğu ve davacının eserden kaynaklanan haklarına zarar görmesine neden olmadığı, FSEK"te belirtilen manevi tazminata ilişkin olguların da davaya konu fiilde gerçekleşmediği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.