MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30/04/2014 tarih ve 2012/281-2014/140 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, "...." ibareli markaları gıda sektöründe ilk kullanan ve markayı tanıtanın müvekkili olduğunu, markanın tanınmış bir marka haline geldiğini, davalı markanın müvekkilinin "...." ibareli markaları ile haksız rekabet düzeyinde ayırt edilemeyecek derecede benzer olması dolayısıyla iltibas oluşturduğunu, davalının markayı kullanmadığını ileri sürerek, davalı adına tescilli "......" ibareli markanın hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu markanın müvekkili şirkete ait seri marka olduğunu, dava konusu markanın tescil edildiği günden bu yana kesintisiz olarak kullanıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davalı adına tescilli .... sayılı marka ile davacının markaları arasında ayrıt edilemeyecek ve iltibas oluşturacak şekilde bir benzerlik bulunmadığı gibi, davalının dava konusu markayı tescil tarihinden bu yana ciddi bir şekilde kullandığı ve "...." sözcüğünün yaygın bir ad halini aldığı, davanın tescilden itibaren 5 yıllık hak düşürücü süre içerisinde açılmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, 556 Sayılı KHK"nın 14. maddesi uyarınca kullanmama nedeniyle markanın iptal koşullarının da gerçekleşmemesi karşısında neticeten davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik olmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.