MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/05/2014 tarih ve 2013/216-2014/215 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı banka nezdinde bulunan 23.976,90 TL tutarındaki paranın haksız olarak kendisine verilmeyerek davalı bankaca el konulduğunu ileri sürerek bu paranın yasal faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının hesabından otomatik ödemeler ile icra dairelerinden gelen yazılar uyarınca ödeme yapıldığını, halihazırda davacının hesaplarında 153,53 USD, 25,36 TL, 115,67 AUD ve 10,94 EUR bulunduğunu ancak bunların da haciz blokeli olduğunu, yapılan ödemelerden müvekkilinin bir sorumluluğunun bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak, davacının..."taki hesaplarına çeşitli icra müdürlüklerince İİK. 89. madde uyarınca yasal olarak haciz konulduğu, davalının davacı hesaplarında bulunan bedelleri ilgili icra dairelerinin haciz ihbarnameleri sonucu yine ilgili icra dairelerine aktardığı, yapılan işlemlerde davalı bankanın herhangi bir kasıt veya kusurunun olmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve bilirkişi incelemesinde icra müdürlüğü haciz yazıları nedeniyle davalı Banka tarafından davacının hesabından bu dosyalara para gönderildiğinin anlaşılmış olmasına ve davacının bu işlemlerde davalı Banka"nın ne gibi bir kusuru bulunduğunu açıklayamamış bulunmasına göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Ancak, mahkemece dava reddedildiğine göre maktu karar ve ilam harcı alınması gerekirken davacı aleyhine nispi harca hükmedilmesi doğru olmayıp, kararın bu nedenle bozulması gerekirse de, yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün bu yönden düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine; (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, hükmün 2. bendinin hükümden çıkarılarak, yerine ""Alınması gereken 25,20 TL maktu karar ve ilam harcının peşin alınan harçtan mahsubu ile fazladan tahsil edilen bakiye harcın talep halinde davacıya iadesine,"" ibaresinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.