MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 13/02/2014 tarih ve 2011/125-2014/22 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ..."nin .... Şubesi"nde bulunan hesabından 11.955,35 TL’nin davacının bilgisi dışında çekildiğini, yapılan araştırmada müvekkilinin nüfus cüzdanını kaybetmesi üzerine hesaptaki paraların çekildiğinin anlaşıldığını, ancak davalı çalışanının üzerine düşen özen ve ihtimamı göstermeyerek hesaptan para çekenin kim olduğunu kontrol etmeyerek zarara sebebiyet verdiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 11.955,35 TL anapara ve mahrum kalınan faizin tazminine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ödeme hak sahibi davacıya usulüne uygun olarak yapıldığı için müvekkilinden talep edilemeyeceğini, ödemeler yapılırken nüfus cüzdanı fotokopisi ve imza alınarak usulüne göre işlem yapıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının hesabından para çekilmesine ilişkin her iki ödeme fişindeki imzanın da davacı eli ürünü olmadığı bilirkişi raporu ile belirlenmiş ise de, davacının 2001, 2004 ve 2009 yıllarında kayıp ve yenileme gerekçeleriyle üç adet nüfus cüzdanı aldığı, hesabın açılış tarihinin 06.09.2007, dava konusu işlemlerin tarihlerinin 28.05.2008 ve 17.06.2008 olmasına ve davacının 2004 yılında kaybedildiği iddiasıyla yeni nüfus cüzdanı almasına karşın 2001 yılında alınan nüfus cüzdanı ile işlem yapıldığı, bu itibarla hesaptan paranın eski cüzdan kullanılarak kız kardeşi tarafından çekildiği iddiası samimi bulunmadığı için bilirkişi raporlarına da itibar edilemeyeceği, davacının anılan her üç kimliğini de kayıtlarla sabit olduğu üzere o anki koşullara göre kullandığı ya da kullanılmasına göz yumduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, bankacılık işleminden kaynaklanan alacak istemine ilişkin olup, mahkemece, yukarıda yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, davalı banka nezdinde bulunan hesabından 28/05/2008 ve 17/06/2008 tarihlerinde rızası dışında para çekildiğini ileri sürmüş, bu tarihlerdeki para çekimine ilişkin dekontlar üzerinde yapılan uzman incelemesi sonucu dekontlardaki imzaların davacının eli ürünü olmadığı belirlenmiştir. Hesap açtırılırken kullanılan nüfus cüzdanının para çekilmesi işleminde de kullanılması, davacı açısından nüfus cüzdanını koruyamamış olması nedeniyle, müterafik kusur olarak nitelendirilebilirse de bu olgu, para çekme işleminin davacı tarafından yapıldığı sonucuna ulaştırmaz. Bu itibarla mahkemece bu husus dikkate alınarak bir değerlendirme yapılıp sonucuna göre karar vermek gerekirken, aksi düşünce ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.