Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2020/4658 Esas 2020/6973 Karar Sayılı İlamı

Nafaka yükümlülüğüne uymama suçundan sanık ...’in, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 30 gün tazyik hapsi ile cezalandırılmasına ilişkin Oltu İcra Ceza Mahkemesinin 02/07/2019 tarihli ve 2018/20 esas, 2019/38 sayılı kararın aleyhine Yüksek ... Bakanlığının 10/06/2020 gün ve 94660652-105-25-3561-2020-Kyb sayılı bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19.06.2020 gün ve KYB.2020/52373 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamın göre, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/11/2006 tarihli ve 2006/16.HD-220 Esas, 2006/231 sayılı kararında da belirtildiği üzere, “Hapsen tazyik yaptırımında amaç, bir yükümlülüğün yerine getirilmesini sağlamak olduğundan, alt sınırdan belli bir ceza belirlenmesi gerekmemekte, yükümlülük yerine getirilene kadar ve en çok 3 ay süreyle kişinin yükümlülüğüne uygun davranması için zorlanması söz konusu olmaktadır. Bu nedenle kararda belli bir sürenin öngörülmesi, yaptırımın bu niteliğine aykırı olacaktır.” şeklindeki gerekçe nazara alındığında, disiplin ve tazyik hapsinin kısmi bir düzeni korumak amacıyla getirildiği, kişinin kendisinden beklenen yükümlülüğü yerine getirdiği takdirde serbest kalacağı cihetle, sanığın 3 aya kadar hapsen tazyikine karar verilmesi yerine, yazılı şekilde 30 gün hapsen tazyikine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Kanun yararına bozma ihbarnamesi düzenlenmeden önce, sanığın cezalandırılmasına dair Oltu İcra Ceza Mahkemesinin 02/07/2019 tarihli ve 2018/20 esas, 2019/38 sayılı kararı ile ilgili olarak müşteki vekilinin 18/06/2020 tarihli dilekçesi ile sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği ve bu nedenle 2004 sayılı İcra İflas Kanunu’nun 354/1. maddesi uyarınca sanıklar hakkındaki cezaların bütün neticeleri ile birlikte düşmesine karar verilmesinin gerektiği cihetle, bu yolun kullanımına başvurulmaksızın olağanüstü yasa yolu olan kanun yararına bozma yoluna gidilmesi mümkün bulunmadığı anlaşıldığından, yerinde görülmeyen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, dosyanın sanık hakkında müşteki vekilinin şikayetten vazgeçmesi hususunda gereğinin yapılması için mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.