Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/1542 Esas 2020/230 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı Recticel Teknik Sünger İzolasyon San. ve Tic. AŞ aleyhine 02/09/2015 gününde verilen dilekçe ile idari para cezasına yönelik başlatılan takibe itirazın iptali istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 24/03/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, idari para cezasının tahsili için yapılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalıya 4817 sayılı Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkındaki Kanun"un 4. ve 5. maddeleri uyarınca idari para cezası kesildiğini, davalının yasal süresi içinde idari para cezasına itiraz ettiğini, İstanbul 29. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2013/329 D.iş sayılı kararı ile itirazın reddedildiğini ve kararın kesinleştiğini, davalının kesinleşen idari para cezasına rağmen ödeme yapmaması üzerine idari para cezasının tahsili için icra takibi başlatıldığını, davalının icra takibine haksız olarak itiraz ettiğini belirterek itirazın iptaline, takibin devamına ve icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı ise, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, idari para cezasının dava dışı kişi hakkında tahakkuk ettirildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre; davacı kurum tarafından, 4817 sayılı Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkındaki Kanun"un 5. ve 21. maddeleri uyarınca davalıya idari para cezası kesildiği, bu cezanın davalıya 28/09/2012’de tebliğ edildiği, davalının süresi içinde idari para cezasının iptali için Sulh Ceza Hakimliğine itirazda bulunduğu, İstanbul 29. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/329 D.iş sayılı kararı ile itirazın reddedildiği ve kararın 13/01/2014’de kesinleştiği, kesinleşen idari para cezasının süresinde ödenmemesi üzerine 16/05/2014’de tahsili için davacı tarafından ilamsız icra takibi yapıldığı anlaşılmaktadır.
Dava ve takip konusu alacak, davacının yasa gereği kestiği idari para cezasının süresinde ödenmemesinden kaynaklanmaktadır. İdari para cezasının şartlarının oluşup oluşmadığını inceleme yetkisi yasa gereği Sulh Ceza Hakimliğine aittir. Davalı tarafından idari para cezanın yasal olmadığına ilişkin süresinde Sulh Ceza Hakimliğine itiraz edilmiş olup İstanbul 29. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/329 D.iş sayılı kararı ile itirazın reddedildiği ve kararın 13/01/2014’de kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Kesinleşen idari para cezasının, artık yasal olup olmadığı konusunda yargılama yapılamaz (YHGK"nın 2000/21-135 E, 2000/149 K.). Davalı kesinleşen idari para cezasından sorumludur. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, olaya uygun düşmeyen gerekçelerle istemin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş; kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA 23/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.