Esas No: 2019/5075
Karar No: 2022/3284
Karar Tarihi: 01.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5075 Esas 2022/3284 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, 2011 ve 2012 yıllarında sahte fatura kullanma suçundan mahkum edilmiş ve bu hükümler temyiz edilmiştir. Mahkeme, faturaların sahte olduğunu tespit ederek sanığın mahkumiyetine hükmetmiştir. Ancak, ceza miktarının tayininde yapılan bir hata nedeniyle hüküm BOZULMUŞTUR. Sanık 3 yıl 9 ay hapis cezasına mahkum edilirken, bu ceza 2 yıl 13 ay 15 güne indirilmiştir. Bu noktada sanık ve savcının temyiz nedenleri kabul edilmiştir. Ayrıca, sanığa yüklenen sahte fatura suçlamaları için olağan dava zamanaşımı gerçekleşmiş olduğundan hüküm BOZULMUŞTUR. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 66/1-e maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 217, 223/8 maddeleri, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nin 321 ve 322. maddeleri anılmıştır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat
A) Sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın ve Cumhuriyet savcısının temyizinin incelenmesi:
Sanığın kullanmış olduğu faturaları düzenleyen mükellefler hakkında düzenlenen vergi raporlarının incelenmesinden ve söz konusu şirket yetkilileri hakkında sahte fatura düzenleme suçundan açılan davalar hakkında UYAP 'tan yapılan araştırmada suça konu faturaların sahte olduğunun anlaşılması karşısında; 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın ve Cumhuriyet savcısının diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi ile 5237 sayılı Kanun'un 43. maddesi uyarınca tayin olunan 3 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün yerine, 2 yıl 13 ay 15 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Yasaya aykırı, sanığın ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkralarından "2 yıl 13 ay 15 gün " ibarelerinin çıkartılıp yerine " 3 yıl 1 ay 15 gün" ibareleri yazılmak suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
B) Sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesi:
Sanığa yüklenen “2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarının Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı 14.01.2014 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davalarının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE 01.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
