Seyirden yasaklı kişinin kanunda belirtilen şekilde kolluk kuvvetine müracaat etmemesi suçundan sanık ...’ün, 6222 sayılı Sporda Şiddet ve Düzensizliğinin Önlenmesine Dair Kanun’un 18/9, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43/1, 52/2 ve 62. maddeleri gereğince 1.240,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Trabzon 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2015 tarihli ve 2015/342 esas, 2015/583 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 29/11/2019 gün ve 94660652-105-61-12873-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13/12/2019 gün ve 2019/123419 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 193/2. maddesinde, “Sanık hakkında, toplanan delillere göre mahkûmiyet dışında bir karar verilmesi gerektiği kanısına varılırsa, sorgusu yapılmamış olsa da dava yokluğunda bitirilebilir.” ve anılan Kanun"un 195/1. maddesinde, "Suç, yalnız veya birlikte adlî para cezasını veya müsadereyi gerektirmekte ise; sanık gelmese bile duruşma yapılabilir. Bu gibi hâllerde sanığa gönderilecek davetiyede gelmese de duruşmanın yapılacağı yazılır." şeklinde belirtilen ayrık durumlar dışında, sanığın sorgusu yapılmadan hüküm kurulmasının mümkün olmadığı, sanık adına çıkartılan tebliğ mazbatasının anılan Kanun’un 195/1. maddesi uyarınca yokluğunda karar verilebileceği şeklinde şerh de içermesi gerektiği; kaldı ki 22/10/2015 tarihli duruşma zaptında sanığa duruşma davetiyesinin usulüne uygun tebliğ edildiği belirtilmiş ise de, söz konusu tebligatın dosyada yer almadığı, bu bağlamda duruşmaya davet edilerek savunması alınmaksızın, savunma hakkını kısıtlayacak şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığa 6222 sayılı Kanuna muhalefet etmekten verilen netice 1240,00 TL adli para cezası miktarı itibariyle kesin nitelikte ise de aynı hükümde, sanık hakkında, 6222 sayılı Kanun"un 18. maddesi uyarınca, 1 yıl süre ile güvenlik tedbiri olarak spor müsabakalarını seyirden yasaklama kararı da verildiğinden, hüküm kesinlik kapsamı ve sınırının dışında olup, temyiz yasa yoluna tabi bulunduğu cihetle, gerekçeli karar ile sanığa hükmün kesin olduğu tebliğ edilerek kanun yoluna başvurma hakkı konusunda yanıltıldığı,
Ayrıca, Trabzon 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2015 tarihli ve 2015/342 esas, 2015/583 sayılı gerekçeli kararının, öncelikle dosya kapsamına göre sanığın bilinen en son adresi olan spor müsabakalarını seyirden yasaklama tedbirinin tebliği sırasında beyan edilen adresinde tebliğ edilmesi, bu adreste tebligat yapılamaması halinde ise 6099 sayılı Kanun ile değişik 7201 sayılı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca MERNİS adresine tebligat yapılması gerekirken, sanık ...’ün adres kayıt sistemindeki adresine doğrudan 7201 sayılı Kanun’un 21/2. maddesine göre tebliğinin de usulsüz olduğu,
Bu haliyle kanun yararına bozma istemine konu kararın kesinleşmediği ve kanun yararına bozma istemine konusu yapılamayacağı anlaşılmakla;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 19/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.