MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda hükümlünün 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143, 31/3 ve 62. maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay hapis, yine aynı Kanun’un 116/2-4, 119/1-c., 31/3 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasıyla mahkûmiyetine dair kurulan 18/04/2018 tarihli ve 2017/784 Esas, 2018/273 Karar sayılı ilamın hükümlü tarafından istinaf edilmesi üzerine İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince gerçekleştirilen inceleme neticesinde anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair 02/11/2018 tarihli ve 2018/1676 Esas, 2018/1817 Karar sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca kesin olarak verilmesinin ardından hükümlü tarafından sunulan 14/11/2019 günlü dilekçeyle “sonradan yürürlüğü giren 7188 sayılı Kanun uyarınca infazın durdurulmasının ve dosyanın temyizen incelenmesinin” talep edilmesi üzerine ilk derece mahkemesince “7188 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin hükümlü hakkında infaz edilmekte olan suçları kapsamadığından ayrıca verilen cezanın miktarına göre temyiz edilemeyecek bir hükme yönelik temyizde bulunulmuş olmasına ve 7188 sayılı Kanun’un 31. maddesi ile 5271 sayılı Kanun’a eklenen geçici 5/1-f bendine göre de 15 günlük süreden sonra temyiz talebinde bulunulmuş olmasına göre infazın durdurulması ve temyiz talebinin reddine” dair verilen 15/11/2019 tarihli ve 2017/784 Esas, 2018/273 Karar sayılı ek karar verilmiş ve hükümlü tarafından temyiz edilmiş ise de;
İlk derece mahkemesi tarafından atılı suçlardan dolayı hükümlünün neticeten 4 yıl 2 ay ve 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezaları ile mahkûmiyetine ilişkin kurulan 18/04/2018 tarihli kararla ilgili istinaf incelemesini yapan Bölge Adliye Mahkemesince vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 02/11/2018 tarihli hükmün 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a. maddesi gereğince kesin olup, gerek TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık, gerekse aynı Kanun’un 116/2-4. maddesinde düzenlenen iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarının 24.10.2019 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun değişikliği kapsamı dışında kalması nedeniyle hükümlünün temyiz dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince değerlendirme yapılıp karar verilmesi gerekirken bu konuda ilk derece mahkemesince verilen 15/11/2019 tarihli ek kararın hukuken geçersiz olduğu ve ortada temyiz incelemesine konu bir hüküm bulunmadığı anlaşıldığından, hükümlünün dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince değerlendirme yapılması için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 02/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.