MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Temyiz talebinin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda hükümlünün 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143 ve 168/2. maddeleri gereğince 4 yıl 6 ay hapis, yine aynı Kanun’un 116/1-4 ve 119/1-c. maddeleri gereğince 2 yıl hapis cezasıyla mahkûmiyetine dair kurulan 01/03/2017 tarihli ve 2017/8 Esas, 2017/141 Karar sayılı ilamın hükümlü müdafii tarafından istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince gerçekleştirilen inceleme neticesinde anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun değerlendirilip duruşma açılarak yapılan yargılama sonucunda hükümlünün 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 168/1 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis, yine aynı Kanun’un 116/1, 119/1-c. ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezasıyla mahkûmiyetine dair 31/10/2017 tarihli ve 2017/1127 Esas, 2017/2404 Karar sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 286/2-b maddesi uyarınca kesin olarak verilmesinin ardından hükümlü tarafından sunulan 28/10/2019 günlü dilekçeyle “birinci yargı reformu ile 5 yılın altında olup istinafta onanan kararlara temyiz yolu açıldığından temyiz hakkını kullanmayı ve uzlaşmayı istediğinin” talep edilmesi üzerine ilk derece mahkemesince “sanığın ceza aldığı suçların 7188 sayılı kanun kapsamında temyiz kasamına alınan suçlardan olmadığı, suçların uzlaşmaya da tabi olmadığı, temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmiş olduğuna, infaz durdurma, uzlaşma ve temyiz talebinin reddine” dair verilen 04/11/2019 tarihli ve 2017/8 Esas, 2017/141 Karar sayılı ek karar verilmiş ve hükümlü tarafından temyiz edilmiş ise de;
İlk derece mahkemesi tarafından atılı suçlardan dolayı hükümlünün neticeten 4 yıl 6 ay ve 2 yıl hapis cezaları ile mahkûmiyetine ilişkin kurulan 01/03/2017 tarihli kararla ilgili istinaf incelemesini yapan Bölge Adliye Mahkemesince vaki istinaf başvurusuyla ilgili duruşma açılarak yeniden hükümlünün neticeten 1 yıl 8 ay ve 10 ay hapis cezaları ile mahkûmiyetine ilişkin verilen 31/10/2017 tarihli hükmün kesinleştiği, hükümlünün 7188 sayılı Kanun gereğince durumunun değerlendirilmesine yönelik temyiz dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince değerlendirme yapılıp karar verilmesi gerekirken bu konuda ilk derece mahkemesince verilen 04/11/2019 tarihli ek kararın hukuken geçersiz olduğu ve ortada temyiz incelemesine konu bir hüküm bulunmadığı anlaşıldığından, hükümlünün dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince değerlendirme yapılması için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 02/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.