Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/4839 Esas 2022/3379 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 14.09.2012 tarihli ve 2012/13586 esas sayılı iddianamesi ile sanıklar ... ve ... hakkında katılan ...’a yönelik eylemlerinden dolayı da resmi belgede sahtecilik suçundan kamu davası açıldığı ve Gaziantep 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 06.05.2014 tarihli kararı ile mahkumiyetlerine karar verildiği, söz konusu mahkumiyet kararlarının Yargıtay 23. Ceza Dairesinin 22.03.2016 tarihli ve 2016/44 Esas sayılı kararı ile bozulduğu, ancak bozmadan sonra Mahkemece katılan ...’a yönelik eylemler nedeniyle sanıklar hakkında hüküm kurulmadığı anlaşılmakla; zamanaşımı süresi içerisinde bu eylemlerinden dolayı Mahkemesince hüküm kurulabilmesi mümkün görülmüştür.
I- Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hükümlere yönelik sanığın ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Hüküm tarihinde başka suçtan Şanlıurfa Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan ve duruşmadan bağışık tutulma talebi olmayan sanığın, hükmün tefhim olunduğu oturuma getirtilmeden veya SEGBİS yolu ile katılımı sağlanmadan yokluğunda mahkumiyet hükümleri kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 193. ve 196. maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
II- Sanıklar ... ve ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hükümlere yönelik sanık ... ile sanık ... müdafilerinin ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekildeki inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ..., sanık ... müdafileri ve Cumhuriyet savcısının diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.04.2014 tarihli, 2013/11-397 Esas ve 2014/202 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK'nin “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “belgede sahtecilik” suçlarının hukuki konusunun kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişi de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulünün etkilenmeyeceği, buna göre, sanıkların, katılan ... ve ...’un alacaklı olarak göründüğü ve onlar tarafından ciro edilmiş görünen 12.01.2010 tanzim tarihli 100.000 TL bedelli bono ile 12.06.2010 tanzim tarihli 100.000 TL değerinde bonoyu düzenleyerek 30.07.2010 ve 27.07.2010 tarihlerinde icra takibine koydukları, bu nedenle suça konu senetlerin aynı suç işleme kararıyla fakat değişik zamanlarda icraya konulduğunun anlaşılması karşısında; TCK'nin 43. maddesi gereğince zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, belgelerin verildiği mağdur sayısınca suç oluştuğu kabul edilip resmi belgede sahtecilik suçundan ayrı ayrı iki kez mahkumiyet hükmü kurulması,
2) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ..., sanık ..., sanık ... ve Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sanık ... hakkındaki hükümlerin diğer yönleri incelenmeden, sanıklar ... ile ... hakkındaki hükümlerin ise bu sebeplerden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.