MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada..... Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22.10.2013 tarih ve 20127290-2013/253 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "....", "..." ve "..." markalarını kullandığını, davalı şirketin müvekkili markaları ile karıştırılma ihtimali bulunan "..." markasının tescili için yaptığı başvurunun itirazları üzerine reddedildiğini, ibarenin ...... tarafından bir..."de marka olarak kullanıldığını, kullanımın iltibas yarattığını ve müvekkilinin marka tescilinden doğan haklarına tecavüz teşkil ettiğini ileri sürerek, tecavüzün giderilmesini, men ve ref"ini, "..." markasının yazılı olduğu tabelanın kaldırılmasını, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 50.000 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini ve hükmün ilanını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, husumet itirazında bulunmuş, davanın esastan da reddini istemiştir.
Mahkemece, dava dilekçesinde markanın....... tarafından kullanıldığının belirtildiği, ihtarnamenin de bu şirkete gönderildiği, ancak davanın davalı şirkete karşı açıldığı, bu hususun maddi hatadan kaynaklanmadığı gerekçesiyle, davanın husumet nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, marka hakkına tecavüzün...".. .."., giderilmesi, maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin olup mahkemece, davanın markayı kullanan şirkete karşı açılmadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiştir. Ancak, marka hakkına tecavüz oluşturan başka bir markanın lisans sözleşmesi kapsamında kullandırılması halinde, bir bedel karşılığı bu markayı kullandıran kişiye karşı da husumet yöneltilmesi mümkün olup, mahkemece, esasa girilerek bir hüküm kurmak gerekirken, davanın yazılı gerekçeyle reddi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 22.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.