Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12234 Esas 2022/3376 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2017/12234
Karar No: 2022/3376
Karar Tarihi: 02.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12234 Esas 2022/3376 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık müdafilerinin temyiz talebinin reddedildiği, katılan vekilinin temyiz nedenlerinin yerinde görülmediği ve sonuç olarak sanığa beraat verildiği belirtilmiştir. Sanığın kendisine istenen belgeleri ibraz edememesinin kasti olmadığına karar verilmiştir.Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Emlak Vergisi Kanunu'nun 8/1 maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 310. ve 317. maddeleri
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Beraat
Sanık müdafilerinin 24.07.2014 tarihli “tavzih talebidir” konulu dilekçesinin temyiz dilekçesi olduğu kabulü ile yapılan incelemede;
1) Sanık müdafilerinin temyizinin incelenmesinde;
Sanık müdafilerinin 18.06.2014 tarihinde yüzüne karşı tefhim edilen hükmü 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 24.07.2014 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla; temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Katılan vekilinin temyizinin incelenmesine gelince;
Sanığın kendisinden istenen defter ve belgelerden bir kısmını ibraz edemediği, muhasebecisinin ölmüş olması nedeniyle süresinde ibraz edemediğini ancak süre geçtikten sonra temin ederek ibraz edebildiğini beyan etmesi karşısında; yüklenen suç açısından sanığın kastının bulunmadığı anlaşılmakla; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden sonucu itibarıyla doğru olan beraat hükmünün ONANMASINA, 02.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
