Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/40626 Esas 2022/3438 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi uyarınca “tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” ek fıkra hükmüne aykırı olarak sanığın yokluğunda verilen 28.05.2015 tarihli hüküm dosyadaki bilinen son adresi yerine doğrudan MERNİS adresine 7201 sayılı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca yapılan tebligat üzerine usulsüz kesinleştirilmiş ise de, Niksar Cumhuriyet Başsavcılığının uyarlama talebi üzerine 02.12.2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından infazın durdurulmasına dair 13.10.2017 tarihli ek kararın sanığa usulüne uygun olarak 13.02.2018 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın bu aşamada mahkumiyete ilişkin hükümden haberdar olduğu anlaşılmakla, 11.11.2019 tarihinde yasal süre geçtikten sonra yaptığı temyiz inceleme başvurusunun, 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 02.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.